کلیپ اسپرت

 

 

 

 

 

 

ساخت کلیپ اسپرت حرفه ای

09194223574

لطفا برای بازدید به پیچ اینستاگرام در انتهای صفحه مراجعه کنید .

چند نکته برای کلیپ اسپرت :

امروزه در بین عروس و داماد ها کلیپ اسپرت جای بسیاری کرده و بیشتر عروس و دامادها به دنبال تهیه کلیپ اسپرت خاص هستند. کلیپ اسپرت عروس و داماد با توجه به سلیقه ها در آتلیه ها و مکان هایی که می روند متفاوت است و بین کلیپ اسپرت اشخاص مختلف تفاوت بسیاری است. خیلی از مردم کلیپ اسپرت را قدیمی و از مد افتاده می دانند در صورتیکه یک کلیپ اسپرت با توجه به نوع تصویربرداری و نوع تدوین می تواند همگان را به خود جلب کند و همگان از تماشای آن کلیپ اسپرت لذت ببرند.
یک نکته مهم در اینجا این است که تصویربرداری در کلیپ اسپرت به چه صورت گرفته شود یعنی ایده ایی و خلاقیت در تصویربرداری کلیپ اسپرت نهفته است یا خیر! معلوم است که یک کلیپ اسپرت برای عروسی باید دارای خلاقیت و ایده باشد که بتوان نظر مهمان ها را در سالن جلب کند آتلیه خوب می تواند کمک بسیار بزرگی در تهیه کلیپ اسپرت خاص و خلاقانه به عروس و داماد ها بدهد حتی از نظر مکان , فصل , لباس , آرایش و ....
با توجه به سلیقه عروس و داماد ها کلیپ اسپرت آن ها می تواند متفاوت باشد مثلا عده ای دوست دارند که کلیپ اسپرت آن ها داستان داشته باشد یعنی با توجه به سناریویی که به آن ها داده می شود می توانند در کلیپ اسپرت مانند بازیگران نقش بازی کنند که این بهترین حالت است . ولی عده ای دوست ندارند کلیپ اسپرت آن ها براساس سناریو باشد آن ها کلیپ اسپرت را دوست دارند. که خبری باشد . یعنی تصویربردار صحنه های آن را واقعی ( رآل) بگیرد. که امروزه این نوع کلیپ اسپرت همه پسند شده است.

مکان کلیپ اسپرت

مکان تصویربرداری برای کلیپ اسپرت بسیار بسیار مهم است . با توجه به نوع فصل می توان برای تصویر برداری کلیپ اسپرت از فضاهای مختلف استفاده کرد. و حتی می توان کلیپ اسپرت آن ها را در چهار فصل مختلف کارکرد. ترکیب مکان جنگل و دریا و کویر در کلیپ اسپرت به خاطر تنوع کار فیلمبردار خیلی جالب می شود. البته تدوین آن کلیپ اسپرت هم مهم است که در بحث بعدی به آن می پردازیم.
نکته حائز اهمیت در کلیپ اسپرت این است که :
نوع پوشش در کلیپ اسپرت اهمیت بسیار دارد.( در کلیپ عروس یک نوع لباس مشخص است )
ولی در کلیپ اسپرت این طور نیست . منظور از اهمیت لباس در کلیپ عروسی نو بودن آن نیست بلکه ترکیب درست لباس مهم می باشد.زیبایی لباس در کلیپ اسپرت می تواند بیینده را تحت تاثیر قرار دهد. بعضی از عروس دامادها روی ست بودن لباس خیلی تاکید دارند این مسئله در کلیپ اسپرت خوب است ولی همیشگی نمی باشد. و شاید در مرور زمان از مد بیفتد و تکراری و خست کننده باشد.

کلیپ اسپرت

این روزها ساخت کلیپ اسپرت طرفداران زیادی دارد. و این حرفه در بین مردم طرفداران زیادی دارد. کلیپ در واقع یک فیلم موزیکال است. یا یک ترانه تصویری , کلیپ معنای متفاوتی با نام عامیانه Show دارد. پیشنهاد ما به عروس و دامادهای عزیز این است که برای انتخاب لباس کلیپ اسپرت عروس و داماد به خود سخت نگیرید. می توانید با نگاه کردن به مجلات مد یا سایت های مختلف ایده هایی زیادی بگیرید. عروس و داماد باید در کلیپ اسپرت خود کمی خلاق باشند. تا از تکراری شدن صحنه ها جلوگیری شود. مهم نیست در کلیپ اسپرت دیگران چه چیزهایی را تجربه کرده اید. مهم این است که کلیپ شما پر از ایده و خلاقیت باشد. هر چه بیشتر خودتان باشید. با سناریو راحت تری برخورد خواهید کرد. برای انتخاب آهنگ کلیپ خود کمی ب عقب برگردید. لحظه های عاشقانه با همسرتان را یاد آوری کنید. آهنگ مورد علاقه و خاطر انگیزتان , سبک سناریو اسپرت را مشخص خواهد کرد. یکی از مسائل بسیار مهم در زیبایی کلیپ کیفیت آن است. مور حائز اهمیت دیگر این است که کسی که از شما تصویربرداری میکند در تدوین هم مهارت داشته باشد. و بالعکس تدوین کار شما تبحر لازم را در تصویربرداری و انتخاب صحنه های زیبا در کلیپ داشته باشد.

 

https://www.instsgram.com/studioroyayemandegar

دلیل برتری دوربین‌ های DSLR نسبت به دوربین‌ های بدون آینه

 

فیس‌بوک تلگرام

 

هرچند با پیشرفت روزافزون دوربین‌های بدون آینه، دلایل استفاده از دوربین‌های DSLR برای خیلی از افراد دیگر مانند گذشته قانع کننده نیست، اما بسیاری از عکاسان حرفه‌ای همچنان استفاده از این دوربین‌ها را ترجیح می‌دهند. با زومیت همراه باشید تا با ۷ مورد از دلایل برتری دوربین‌های DSLR نسبت به دوربین‌های بدون آینه آشنا شویم.

تبلیغات

آیفون 7 با ضمانت نامه اصلی کارگاه رایگان شروع با لینوکس آمادگی ورود به بازار کار

DSLR مخفف عبارت digital single-lens reflex camera و به معنای دوربین دیجیتال تک لنزی بازتابی است. تکنولوژی DSLR باوجود پیشینه‌ای ۴۰ ساله، برای اولین بار در سال ۱۹۹۱ و در دوربین photokina 1988 کداک استفاده شد. طی دهه‌های بعدی میلادی، شرکت‌های زیادی به بازار دوربین‌های DSLR وارد شدند، اما عمده‌ی سهم این بازار را ۵ شرکت ژاپنی کانن، نیکون، اولیمپوس، پنتاکس و سونی در اختیار گرفتند. از این میان، دو شرکت کانن و نیکون همواره فرمانروای مطلق بازار DSLR به شمار می‌رفته‌اند، بطوری که در سال ۲۰۰۷ سهم این دو شرکت از بازار به ترتیب ۴۱ و ۴۰ درصد بوده است و بعد از آن‌ها سونی و اولیمپوس هر کدام با در اختیار داشتن تنها ۶ درصد از سهم بازار در رتبه‌های بعدی قرار داشتند.

دوربین‌های بدون آینه یا MILC (mirrorless interchangeable lens camera) اما از رقیب خود نسبتاً جدیدتر هستند و برای اولین بار با معرفی دوربین Epson R-D1 اپسون در سال ۲۰۰۴ پا به بازار مصرفی گذاشتند.

مقاله‌های مرتبط:

• آشنایی مقدماتی با دوربین‌های DSLR
• هرآنچه در مورد دوربین DSLR باید بدانید

در سال ۲۰۱۳، پس از یک دهه رشد دو رقمی فروش دوربین‌های DSLR، آمار فروش این دوربین‌ها برای اولین بار با کاهش ۱۵ درصدی روبرو شد. به عقیده‌ی کارشناسان، این افت فروش به دلیل همه‌گیر شدن استفاده از دوربین‌های ارزان قیمت کامپکت و پیشرفت چشمگیر دوربین‌های تلفن‌های هوشمند بوده است.

با توجه به روند رو به افول بازار دوربین‌های DSLR، اولیمپوس در سال ۲۰۱۳ اعلام کرد که از تولید این نوع دوربین‌ها دست خواهد کشید و تمرکز خود را بر روی توسعه‌ی دوربین‌های بدون آینه خواهد گذاشت. همچنین IDC پیش‌بینی کرده است که اگر روند به همین صورت ادامه داشته باشد، نیکون تا ۵ سال دیگر در بازار دوربین‌های DSLR حضور نخواهد داشت.

در سال ۲۰۱۵ دوربین‌های با «لنز قابل تعویض» ۳۰ درصد از آمار فروش کل دوربین‌ها را به خود اختصاص داده‌ بودند که از این میان ۷۷ درصد مربوط به دوربین‌های DSLR و ۲۳ درصد مربوط به دوربین‌های بدون آینه بود. در همین بازه‌ی زمانی، دوربین‌های DSLR کاهش فروش ۱۶ درصدی و دوربین‌های بدون آینه افزایش فروش ۱۷ درصدی را تجربه کرده‌اند و اگر همین روند ادامه پیدا کند، دوربین‌های بدون آینه بالاخره از دوربین‌های DSLR پیشی خواهند گرفت.

اما چرا دوربین‌های DSLR باوجود اینکه به نظر می‌رسد در سراشیبی سقوط قرار دارند، همچنان در میان بسیاری از عکاسان حرفه‌ای از محبوبیت بالایی برخوردار هستند و پیشرفت‌های دوربین‌های بدون آینه، آن‌ها را مجاب به استفاده از تکنولوژی جدیدتر نکرده است؟

۱. نمایاب (ویوفایندر):

نمایاب یا Viewfinder پنجره‌ای است که عکاس از طریق آن به منظره یا سوژه‌ی خود نگاه کرده و از آن برای تنظیم کادر عکس استفاده می‌کند.

بسیاری از موقعیت‌هایی که عکاسان حرفه‌ای یا آماتور آن‌ها را ضبط می‌کنند، مانند موقعیت‌های حساس ورزشی یا لحظات ناب حیات وحش، بسیار وابسته به زمان‌بندی هستند. در چنین شرایطی حتی یک میلی ثانیه تاخیر نیز می‌تواند فرصت ثبت یک لحظه‌ی ناب را از بین ببرد.

دوربین‌های بدون آینه اکثراً از نمایاب الکترونیکی یا EVF (electronic viewfinder) استفاده می‌کنند که همواره تصویر واقعی را با تاخیر یا لَگ (lag) نشان می‌دهد. کمترین میزان لگ در میان نمایاب‌های الکترونیکی را دوربین NX1 سامسونگ با میزان ۱/۱۲۵ ثانیه در اختیار دارد. بزرگترین مشکل در راه کاهش دادن این میزان تاخیر، سریع‌تر کردن سنسور دوربین است که در نهایت به داغ‌تر شدن آن می‌انجامد.

۱/۱۲۵ ثانیه هرچقدر هم که کم باشد، باز هم لگ محسوب می‌شود. این لگ هنگامی که با تاخیر عکس العمل انسان در فشردن دکمه و لگ شاتر جمع بسته شود، منجر به تاخیر قابل توجهی در ثبت لحظه خواهد شد. عکاسان حرفه‌ای همواره سعی می‌کنند تاخیر عملکرد خود در فشردن دکمه را به حداقل برسانند و از طرفی به دنبال دوربین‌هایی با پایین‌ترین میزان لگ شاتر مانند دوربین‌های D5 یا D500 نیکون هستند. برای چنین افرادی، لگ ویوفایندر غیر قابل قبول خواهد بود.

مشکل دیگر این است که لگ نمایاب، تنها لگ دوربین‌های بدون آینه نیست. در دوربین‌های DSLR مبحثی با نام «خاموشی نمایاب» (viewfinder blackout) مطرح است که به مدت زمان تاریک شدن نمایاب پس از عکس برداری و هنگام برگشتن آینه به حالت اول خود گفته می‌شود. خاموشی نمایاب در دوربین‌های DSLR جدید بسیار کوتاه است و این یعنی در صحنه‌های سریع که تعداد زیادی عکس را با فاصله‌ی زمانی بسیار کم از یکدیگر ثبت می‌کنید، زمان بسیار کوتاهی از ماجرا از دید شما مخفی خواهد ماند.

در دوربین‌های بدون آینه، هنگام عکس برداری پشت سر هم، خاموشی نمایاب باعث به وجود آمدن اثر نامطلوب «اسلاید شو» می‌شود. دوربین‌های بدون آینه‌ی جدید فوجی‌فیلم و سونی میزان زمان Blackout را به حداقل رسانده‌اند، اما این کار مستلزم پاک کردن اطلاعات سنسور، قبل از آماده سازی مجدد آن برای تصویر برداری است که منجر به پدیده‌ی «گسیختگی» در تصویر نمایاب می‌شود. علاوه بر آن اگر از این دوربین‌ها برای مدت زمان زیادی استفاده کنید، باعث ایجاد حرارت در سنسور خواهید شد که در عکاسی در شرایط کم نور عامل مناسبی نیست.

بنابراین عکاسی با استفاده از نمایاب دوربین‌های DSLR برای ثبت لحظات ناب بسیار مناسب‌تر است.

۲. لنزها

شاید مهم‌ترین دلیل مقاومت کاربران دوربین‌های DSLR در مقابل استفاده از دوربین‌های بدون آینه همین یک مورد باشد. بسیاری از کسانی که از دوربین‌های DSLR استفاده می‌کنند، طی سال‌ها عکاسی، مجموعه‌ای از لنزهای متفاوت و بعضاً گران قیمت نیز برای دوربین خود تهیه کرده‌اند.

زمانی نیکورها (Nikkor، لنزهای ساخت نیکون) ارزش مالی خود را با گذشت زمان به خوبی حفظ می‌کردند؛ اما با متنوع شدن بازار لنزها با گذشت زمان و پشتیبانی نکردن از استاندارد F-mount (استاندارد نیکون برای سوار شدن لنز بر روی دوربین) توسط برخی سازندگان، قیمت بسیاری از نیکورها کاهش یافته است. برای مثال اگر ۴۰۰۰ دلار بر روی خرید لنزهای مختلف برای دوربین DSLR خود سرمایه گذاری کرده باشید، در حال حاضر در صورت فروش مجموعه لنزهایتان بیشتر از ۲۰۰۰ دلار عایدتان نخواهد شد و برای خرید همان لنزها بر روی پلتفرم جدید باید دوباره ۴۰۰۰ دلار هزینه کنید.

البته تمام آنچه گفته شد با این فرض است که بتوانید مشابه تمام لنزهای قدیمی خود را بر روی پلتفرم جدید پیدا کنید و این در حالی است که جایگزین مناسبی برای بسیاری از لنزهای DSLR در دنیای دوربین‌های بدون آینه وجود ندارند. از این میان می‌توان به لنزهای فوق عریض PCE (۱۶ تا ۱۸ میلی متری)، لنزهای عریض DX prime (۲۰ و ۲۴ میلی متری)، لنزهای بزرگ مایکروی مناسب برای زوم و لنزهای کامپکت تله‌فوتو با دیافراگم‌های کُند (f/5.6) اشاره کرد که مشابه آن‌ها را برای دوربین‌های بدون آینه نمی‌توان یافت.

استاندارد «میکرو چهار سوم» (m4/3) الیمپوس و X-mount فوجی‌فیلم با داشتن طیف وسیعی از لنزهای متفاوت شاید بهترین جایگزین‌ها برای استاندارد F-mount باشند، اما هنوز هم هیچ پلتفرم بدون آینه‌ای به تنهایی قادر نیست با طیف وسیع لنزهای فول فریم کانن یا نیکون رقابت کند.

۳. عمر باتری

دوربین‌های بدون آینه نه تنها به صورت مستمر از سنسور استفاده می‌کنند، بلکه نمایاب الکترونیکی و LCD آن‌ها نیز بدون وقفه روشن است و انرژی مصرف می‌کند. هنگامی که میزان ذخیره‌ی شارژ باتری در این دوربین‌ها به مقدار مشخصی برسد، دیگر نمی‌توانید از آن‌ها استفاده کنید و باید در اولین فرصت باتری دوربین خود را شارژ یا تعویض کنید.

بنابراین علیرغم اینکه بنا به گفته‌ی سازندگان دوربین‌های بدون آینه، با هر بار شارژ آن‌ها می‌توان ۳۰۰ تا ۴۰۰ تصویر ثبت کرد، اما از آنجایی که اکثر عکاسان از ترس اینکه در مواقع حساس با دوربین بدون شارژ روبرو نشوند باتری خود را زودتر تعویض می‌کنند، در عمل بیشتر از ۲۰۰ تا ۳۰۰ عکس با هر بار شارژ نمی‌توان به ثبت رساند. برای مثال در جریان یک مسابقه‌ی فوتبال که تصاویری زیادی پشت سر هم گرفته می‌شود، در صورتی که از یک دوربین DSLR استفاده کنید، به ندرت در طول ۲ ساعت حتی یک خانه از نشانگر شارژ باتری آن کم خواهد شد، و این در حالی است که در همان مدت زمان ۲ ساعته، حداقل ۳ بار باید باتری دوربین بدون آینه‌ی خود را تعویض کنید.

بسیاری از عکاسان حیات وحش در آفریقا نیز گزارش داده‌اند که با یک شارژ دوربین‌های DSLR می‌توانند یک هفته‌ی تمام به عکس برداری در طبیعت بپردازند و این در حالی است که باتری دوربین‌های بدون آینه را باید چند بار در طول روز شارژ/تعویض کنند.

۴. سرعت و دقت فوکوس

کانن و نیکون با جدیدترین دوربین‌های DSLR خود بار دیگر ثابت کردند که سیستم تشخیص فاز (phase detect system) به همراه موتور درون لنز، در سرعت و دقت تصویربرداری از سوژه‌های متحرک همچنان بدون رقیب است.

البته این به معنای سرعت کند و دقت پایین فوکوس دوربین‌های بدون آینه نیست. برای مثال فوجی‌فیلم، اولیمپوس، پاناسونیک و سونی به پیشرفت قابل ملاحظه‌ای در عملکرد فوکوس دوربین‌های بدون آینه دست پیدا کرده‌اند و در بعضی مدل‌ها حتی سرعت فوکوس آن‌ها ممکن است هنگام تصویربرداری از سوژه‌های ثابت با دوربین‌های DSLR برابری کند، اما همانطور که می‌دانید طیف وسیعی از سوژه‌های عکاسی متحرک هستند و دوربین‌های DSLR در فوکوس بر روی این سوژه‌ها همچنان رقیبی ندارند.

۵. کنترل و ارگونومی

هرچند به دلیل ساخته شدن دوربین‌های DSLR و بدون آینه توسط شرکت‌های متفاوت، نمی‌توان نظر کلی درباره‌ی طراحی و ارگونومی آن‌ها داشت، اما به نظر می‌رسد در مجموع دوربین‌های DSLR در این زمینه نیز یک سر و گردن از رقیب تازه به دوران رسیده‌ی خود بالاتر باشند.

بسیاری از دوربین‌های DSLR به گونه‌ای طراحی شده‌اند که عکاس برای بازه‌های زمانی طولانی، بدون اینکه نیاز باشد چشم خود را از نمایاب فاصله دهد، بتواند به جستجو برای سوژه ادامه بدهد. چنین چیزی مستلزم دستگیره‌های (Grip) راحت و دکمه‌های فیزیکی قابل لمس در مکان‌های مناسب است.

اگرچه در بین دوربین‌های بدون آینه نیز می‌توان نمونه‌های ارگونومیک و خوش ساختی مانند Fujifilm X-T1 یافت، اما اکثر آن‌ها به خوش ساختی دوربین‌های DSLR نیستند. علاوه بر ارگونومی، به نظر می‌رسد در دوربین‌های بدون آینه دکمه‌ها در مکان‌هایی قرار گرفته‌اند که بیشترین احساس راحتی را برای طراح ایجاد می‌کنند، نه کاربر؛ به طوری که گاهی اوقات بدون جدا کردن چشم خود از ویوفایندر، نمی‌توانید دکمه‌ی مورد نظر خود را پیدا کنید. این در حالی است که در بسیاری از دوربین‌های DSLR حتی در صورت استفاده از دستکش نیز می‌توانید بدون نگاه کردن، به راحتی دکمه‌های مورد نظر خود را پیدا کنید.

مشکل دیگر دوربین‌های بدون آینه، اصطلاحات فنی (terminology) و ساختار بد منوهای آن‌ها است. اگر از کاربران قدیمی دوربین‌های DSLR کانن یا نیکون باشید، به سختی می‌توانید با رابط کاربری دوربین‌های بدون آینه‌ی الیمپوس یا سونی کنار بیایید.

دلیل این برتری ساختاری نیز این است که دوربین‌های DSLR محصولات جدیدی نیستند. کانن و نیکون دهه‌ها است مشغول بهبود طراحی دوربین‌های خود هستند و در این راه تقریباً به کمال رسیده‌اند. شاید طی سال‌های آینده دوربین‌های بدون آینه نیز به این حد از بلوغ برسند، اما آنچه مشخص است، در حال حاضر از این لحاظ نیز از رقیب قدیمی خود بسیار عقب‌تر هستند.

۶. عملکرد بافر (Buffer)

هنگامی که قصد داشته باشید عکس‌های زیادی را با فاصله‌ی زمانی کوتاه از یکدیگر به ثبت برسانید، سرعت ۱۰ فریم بر ثانیه و حجم بافر ۲۰۰ فریمی یک دوربین DSLR یعنی عکس برداری پشت سر هم هرگز برای شما مشکلی ایجاد نخواهد کرد.

تا زمان معرفی دوربین X-T1 توسط فوجی‌فیلم، دوربین‌های بدون آینه از مشکل جدی سرعت و عملکرد بافر رنج می‌بردند. به صورت خلاصه، بخشی از این مشکل به دلیل استفاده‌ی این دوربین‌ها از مکانیزم‌های کند برای ذخیره‌ی فایل‌های حجیم و فشرده نشده‌ی خام (RAW) بر روی مموری کارت است. تقریباً تمام دوربین‌های بدون آینه‌ی موجود بازار از کارت‌های SD برای ذخیره‌ی تصاویر استفاده می‌کنند، که عملکرد هیچکدام از آن‌ها به کارت UHS-II SD نمی‌رسد. علاوه بر این، به علت مموریِ فیزیکیِ کمِ اختصاص داده شده برای بافر در این نوع دوربین‌ها، پس از گرفتن تعدادی عکس به صورت پشت سر هم، بافر پر شده و باید زمان زیادی منتظر خالی شدن آن بمانید.

برای مثال عکس برداری متوالی بر روی دوربین بدون آینه‌ی A7rII سونی می‌تواند بسیار خسته کننده باشد، چرا که پس از مدت زمان کوتاهی با پیام «در حال کپی کردن عکس‌ها از روی بافر بر روی مموری کارت» روبرو خواهید شد و عملاً برای مدت زمانی طولانی قادر به کار کردن با دوربین نخواهید بود.

۷. خنثی بودن

بسیاری از عکاسان ترجیح می‌دهند عکس‌هایشان تا جای ممکن خنثی و بدون تفاوت با واقعیت باشد و دوربین‌های DSLR در تهیه‌ی چنین عکس‌هایی موفق‌تر عمل می‌کنند. اگر دوربین DSLR نیکون خود را بر روی تنظیمات خنثی (Neutral) تنظیم کنید، نزدیک‌ترین تصویر ممکن به واقعیت را به دست خواهید آورد. این در حالی است که عکس‌های دوربین‌های بدون آینه اغلب از تغییر رنگ (Color shifts and Hue changes)، کنتراست اضافی و اشباع (saturation) بیش از حد رنج می‌برند. یک عکاس حرفه‌ای علاقه دارد عکس خامی که می‌گیرد کمترین تغییرات را نسبت به واقعیت داشته باشد و سپس خودش ( در صورت نیاز) با استفاده از نرم‌افزارهای ویرایش تصویر، عکس را ویرایش کند.

دوربین‌های بدون آینه‌ی فوجی‌فیلم و اولیمپوس هر دو تغییر رنگ (hue shift) در تصاویر ایجاد می‌کنند و تصویر اشباع شده‌ای تحویل می‌دهند. هرچند با تغییر تنظیمات در دوربین‌های فوجی‌فیلم می‌توان به کنتراست طبیعی و خنثی رسید، اما دوربین‌های اولیمپوس در تمامی تنظیمات کنتراست را افزایش می‌دهند. موتور JPEG دوربین‌های پاناسونیک نیز به نظر می‌رسد با تولید رنگ ضعیف و ایجاد نویز در تصاویر، در این زمینه از تمامی شرکت‌ها بدتر باشد.

در این میان شاید نزدیک‌ترین تصاویر به دوربین‌های DSLR را دوربین‌های بدون آینه‌ی سونی داشته باشند. موتور پردازش BIONZ این شرکت نویز را تا حد زیادی کاهش می‌دهد و تصاویر تمیز و واقعی به ثبت می‌رساند.

مقاله‌ی مرتبط:

• بررسی جامع دوربین‌های حرفه‌ای: DSLR در برابر بدون آینه

از ثبت تصاویر واقعی و بدون تغییر که بگذریم، تنظیمات فایل‌های RAW نیز در دوربین‌های DSLR بسیار پیشرفته‌تر است. برای مثال در دوربین‌های نیکون می‌توانید از بین تنظیمات ۱۲ و ۱۴ بیتی (که هر کدام گزینه‌های فشرده سازی متعددی نیز دارند) به انتخاب بپردازید و این در حالی است که هیچ دوربین بدون آینه‌ای این سطح از تنظیمات خاص برای فایل‌های RAW را در اختیار کاربر قرار نمی‌دهند.

مزایای دوربین‌های بدون آینه

دوربین‌های DSLR چندان بدون نقص هم نیستند. حیطه‌هایی وجود دارند که دوربین‌های بدون آینه در آن‌ها بسیار بهتر از DSLR ها عمل می‌کنند. در واقع برای بسیاری از افراد، دلایلی که در ادامه آورده شده نسبت به ۷ دلیل بالا از اولویت بالاتری برخوردارند.

اندازه و وزن

قبل از ادامه باید تذکر بدهیم که این ویژگی را نمی‌توان به تمامی دوربین‌های بدون آینه تعمیم داد. برای مثال دوربین بدون آینه‌ی GH4 پاناسونیک به شدت بزرگ و سنگین است، اما به طور کلی دوربین‌های بدون آینه معمولاً از دوربین‌های DSLR کوچک‌تر و سبک‌تر هستند.

مقاله‌ی مرتبط:

• بین دوربین‌های DSLR و Mirrorless کدامیک را انتخاب می‌کنید

نکته‌ی جالب اینجاست که سازندگان دوربین‌های DSLR هم توانایی ساخت دوربین‌های کوچک‌تر و سبک‌تر را دارند، اما چنین کاری نمی‌کنند. اصولاً بازار هدف دوربین‌های DSLR به گونه‌ای است که مشتریان آن چنین تقاضایی از سازنده‌ی دوربین ندارند. برای مثال خیلی از عکاسان حرفه‌ایِ دوربین‌های DSLR، لنزهایی به مراتب بزرگ‌تر و سنگین‌تر از اصل دوربین در اختیار دارند.

سازندگانی مانند الیمپوس که زمانی در بازار دوربین‌های DSLR فعالیت می‌کردند، وقتی متوجه شدند که توان رقابت با دوربین‌های کانن و نیکون را ندارند، تصمیم گرفتند به بازار دوربین‌های بدون آینه کوچ کنند و با نوآوری و ساخت محصولات جدید و متمایز، شانس خود را در این بازار جدید بیازمایند. یکی از این وجوه تمایز، «اندازه» و «وزن» کمتر دوربین‌های بدون آینه است.

البته این کوچک و سبک بودن گاهی اوقات باعث شده است تا شرکت‌ها دست به دامان حقه‌های تبلیغاتی شوند. برای مثال دوربین‌های فول فریم سری A7 سونی از لحاظ ابعاد و وزن تفاوت چندانی با دوربین‌های DSLR ندارند، اما سونی با حذف hand grip (جای گرفتن دست بر روی دوربین) به نوعی این تصور را در عموم مصرف کنندگان ایجاد کرده است که دوربین‌های بدون آینه‌اش از DSLR ها کوچک‌تر هستند.

البته دوربین‌های بدون آینه‌ی واقعاً کوچک را هم می‌توان یافت. برای مثال دوربین OM-10 الیمپوس به مراتب از دوربین‌های DSLR کوچک‌تر است.

دقت فوکوس ایستا

هرچند دوربین‌های DSLR عملکرد ضعیفی در این بخش ندارند، اما عملکرد دوربین‌های بدون آینه هنگام فوکوس بر روی سوژه‌های ثابت واقعاً عالی است. ویژگی جذاب دیگری که دوربین‌های بدون آینه را در فوکوس بر روی سوژه‌های ثابت یک سر و گردن بالاتر از دوربین‌های DSLR قرار می‌دهد، «فوکوس با لمس» (touch focus) است. دوربین‌های بدون آینه‌ای که از صفحات لمسی بهره می‌برند، به شما اجازه می‌دهند تا با لمس نقطه‌ی مورد نظر روی LCD، به راحتی و با دقت بالا بر روی آن فوکوس کنید.

هرچند بعضی دوربین‌های DSLR مانند D500 نیکون نیز از این ویژگی استفاده می‌کنند، اما عملکرد آن در مقایسه با دوربین‌های بدون آینه ضعیف و کند است.

ساکت بودن

هنگام کار با بسیاری از دوربین‌های بدون آینه، واقعاً می‌توان در سکوت کامل به عکس برداری پرداخت. در این دوربین‌ها می‌توان شاتر فیزیکی را غیر فعال کرد و با استفاده از شاتر الکترونیکی میزان تولید صدا را به صفر رساند.

در بسیاری از موقعیت‌ها، مانند زمانی که یک بازیگر گلف می‌خواهد به توپ ضربه بزند، عکس برداری با سرعت ۲۰ فریم بر ثانیه (برای ثبت کامل مراحل ضربه) توسط یک دوربین DSLR صدای زیادی تولید می‌کند و می‌تواند باعث از بین رفتن تمرکز ورزشکار شود. موقعیت‌های فراوان دیگری از این دست نیز وجود دارند که در آن نیاز به عکس برداری در سکوت مطلق احساس می‌شود.

البته این سکوت هزینه‌های خودش را نیز دارد. استفاده از شاتر مکانیکی به جای شاتر الکترونیکی در دوربین‌های بدون آینه، به قیمت ایجاد مقداری نویز روی تصویر تمام خواهد شد. این نویز، زمانی که بخواهید عکس‌های زیادی را به صورت متوالی و با فاصله‌ی زمانی کم از یکدیگر به ثبت برسانید، بیشتر خود را نشان خواهد داد. اما اگر موقعیت به گونه‌ای باشد که امکان و اجازه‌ی عکاسیِ پر سر و صدا را نداشته باشید، استفاده از دوربین‌های ساکت بدون آینه بهتر از هیچ است.

سخن پایانی

در پایان ذکر این نکته ضروری است که تکنولوژی دوربین‌های بدون آینه به مراتب جدیدتر از دوربین‌های DSLR است و هنوز راه زیادی تا تکامل و بلوغ دارد. بسیاری از دلایلی که در این مطلب از آن‌ها به عنوان نقاط ضعف دوربین‌های بدون آینه یاد شد، احتمالاً با گذشت زمان و پیشرفت تکنولوژی برطرف می‌شوند. تا آن زمان به نظر می‌رسد دوربین‌های DSLR همچنان انتخاب مناسب‌تری برای عکاسان حرفه‌ای باشند.

گام برای ثبت تصاویری زیبا از مناظر با تکنیک نوردهی دراز مدت

فیس‌بوک تلگرام

 

Long Exposure یا نوردهی بلندمدت چیست و چگونه می‌توان با استفاده از آن عکس‌های بهتری ثبت کرد؟

تبلیغات

آیفون 7 با ضمانت نامه اصلی کارگاه رایگان شروع با لینوکس آمادگی ورود به بازار کار

عکاسی با تکنیک نوردهی دراز مدت نوعی از عکاسی است که نتایج به دست آمده از آن بسیار زیبا هستند. در این حالت از عکاسی، دوربین برای مدتی طولانی (در مقایسه با شرایط عادی) از سوژه عکاسی می‌کند و در نهایت، حرکات موجود در تصویر نیز در آن ثبت می‌شوند. همراه زومیت باشید تا با ۸ نکته در خصوص عکاسی با تکنیک نوردهی دراز مدت آشنا شویم.

نوردهی دراز مدت یا همان Long exposures نوعی از عکاسی است که نتایج بسیار زیبایی دارد. با استفاده از این تکنیک، یک تصویر ایستا می‌تواند تبدیل به تصویری پویا شود و این در حالی امکان پذیر است که دوربین برای مدت طولانی‌تری از سوژه عکاسی کند و عملا نورگیری طولانی‌تری داشته باشد. در چنین تصاویری می‌توان حرکات را احساس کرد. برای مثال عکاسی با نوردهی طولانی از ابر‌های در حال حرکت یا چمن‌هایی که به دلیل باد تکان می‌خورند، نتیجه بسیار زیبایی دارد. در چنین شرایطی اگر دو عکس از منظره بگیریم که یکی به صورت عادی گرفته شده باشد و در عکس دیگر از تکنیک نوردهی طولانی مدت استفاده شود، این دو تصویر بسیار با یکدیگر متفاوت خواهند بود. نتیجه تصویر ثبت شده با این تکنیک نیز در اغلب موارد خارق‌العاده است. در این مقاله قصد داریم تا با ۸ گام مهم در عکاسی با نوردهی طولانی مدت آشنا شویم.

اما باید توجه داشت که عکاسی با چنین تکنیکی نیز فرآیند چندان ساده‌ای نیست و چالش‌هایی را برای عکاس به همراه دارد. در این نوع از عکاسی باید به چه فاکتور‌هایی توجه کرد تا نتیجه نهایی عالی شود؟

۱- موقعیتتان را عاقلانه انتخاب کنید

قبل از اینکه عکاسی را شروع کنید، باید تصمیم بگیرید که چه نوع عکسی می‌خواهید بگیرید و چه محیطی مد نظر شما است. این محیط می‌تواند یک زمین پوشیده از چمن، منظره‌ای از دریا یا بزرگراهی شلوغ باشد.

عکاسی با نوردهی دراز مدت فرآیندی در زمینه ثبت عکس است و باعث می‌شود که حرکات نیز داخل تصویر ثبت شوند. بیشتر روی این فکر کنید که می‌خواهید از چه سوژه‌ای عکاسی کنید. البته باید توجه کنید که چه حرکاتی را دوست دارید در تصویر ثبت شوند. حرکت خودرو‌ها، تکان خوردن چمن و حرکت ابرها از جمله‌ی این حرکات هستند. چند لحظه فکر کنید که می‌خواهید تصویر مورد نظرتان چه شکلی باشد و اینکه کدام بخش‌های آن ثابت و چه بخش‌هایی متحرک خواهند بود.

۲- صبور باشید و منتظر زمان مناسب بمانید

در عکاسی با نوردهی طولانی، میزان نور محیط بسیار مهم است و بهتر است که در زمان‌های طلایی عکاسی‌تان را انجام دهید. OR در دوربین‌ها میزان نوری که وارد لنز می‌شود را کنترل می‌کند. در عکاسی با نوردهی دراز مدت، دریچه دوربین برای مدت طولانی باز می‌ماند و به همین دلیل نور بیشتری با سنسور برخورد می‌کند. با این اوصاف باید یکی از متغیر‌های مربوط به نور را تغییر دهید تا نتیجه مناسبی حاصل شود. اگر نور بیشتری وارد حسگر شود، نتیجه نهایی چندان جالب نخواهد بود.

راهکار مناسب در خصوص نور محیط این است که عکاسی‌تان را در زمان‌هایی نظیر اوایل صبح یا اواخر عصر انجام دهید. در چنین زمان‌هایی نور محیط بسیار کم است و به همین دلیل می‌توانید دیافراگم را برای مدت طولانی‌تری باز بگذارید و حرکات بیشتری را ثبت کنید.

اگر نمی‌توانید در چنین زمان‌هایی عکاسی کنید، نیاز دارید تا از فیلتر‌هایی برای خنثی‌سازی نور محیط استفاده کنید. توصیه می‌شود که اگر قصد خرید چنین فیلتری را دارید، به سراغ فیلتری بروید که بتواند نور محیط را به میزان ۱۰ برابر یا بیشتر کاهش دهد. این فیلتر‌ها لایه بیشتری از یگانگی و یکتایی را به تصویر اضافه می‌کنند و دلیل این موضوع نیز این است که با استفاده از آن‌ها می‌توانید تصاویری با تکنیک نوردهی دراز مدت ثبت کنید. این در حالی است که در صورت نبود فیلتر، در محیط‌های پرنور امکان ثبت آن‌ها وجود ندارد.

۳- بهترین لنز را انتخاب کنید

هیچ راهکار دقیقی وجود ندارد که بگوییم چه لنزی مناسب عکاسی با نوردهی طولانی مدت است. اما عکاسان به طور سنتی برای عکاسی از مناظر از لنز‌هایی با زاویه دید گسترده (Wide-angle) استفاده می‌کنند. استفاده از این نوع لنز‌ها باعث می‌شود که بخش زیادی از محیط در تصویر ثبت شود.

آیا می‌توان تصویری از منظره با لنز استاندارد ۵۰ میلی‌متری گرفت؟ البته که می‌توان با چنین لنزی از منظره عکاسی کرد. اما برای اینکه حس باز و گسترده بودن محیط القا شود، بهتر است از لنز‌هایی با زاویه دید گسترده استفاده کرد. این نکته را نیز به خاطر داشته باشید که هرچه صحنه‌ای که ثبت می‌کنید بزرگ‌تر باشد، می‌توانید حرکات بیشتری را نیز ثبت کنید.

۴- تجهیزات مناسب به همراه داشته باشید

زمانی که در حال فکر کردن به این هستید که می‌خواهید چه نوع تصویری را ثبت کنید، بهتر است که در خصوص تجهیزات مورد نیاز نیز فکر کنید. البته در اغلب موارد برای ثبت تصاویری با تکنیک نوردهی دراز مدت، نیاز به تجهیزات یکسانی وجود دارد. سه پایه یک جزء جدایی ناپذیر از عکاسان مناظر است و برای عکاسی با نوردهی طولانی مدت نیز سه پایه حتما باید وجود داشته باشد. چون در این تکنیک دوربین برای چند ثانیه در حال عکاسی است. هر حرکت دوربین می‌‌تواند باعث خراب شدن تصویر شود. به همین دلیل در طول این مدت باید دوربین کاملا ثابت باشد. هر لزرشی می‌تواند تصویر را بلور کند و این موضوع هرچه زمان نوردهی طولانی‌تر باشد، بیشتر جلوه می‌کند. با این اوصاف بهتر است که یک سه پایه محکم خریداری کنید و مطمئن شوید که دوربینتان روی آن به این سادگی‌ها تکان نمی‌خورد.

یکی دیگر از وسایلی که باید عکاسان در هنگام عکاسی با این تکنیک به همراه داشته باشند، ریموت کنترل است. تقریبا هیچ بهانه‌ای در خصوص نخرید این وسیله برای عکاسان مناظر قابل قبول نیست. به سادگی می‌توانید یکی از این ریموت کنترل‌ها را برای دوربینتان با قیمت حدودی ۱۰ دلار خریداری کنید. این ریموت‌ها به دوربین متصل می‌شوند و از طریق آن می‌توانید شاتر دوربین را بدون لمس خود دستگاه فعال کنید. این کار باعث می‌شود که لرزش جزئی هنگام فشار دادن دکمه شاتر خود دوربین نیز از بین برود.

۵- دوربین را به دقت تنظیم کنید

برای اینکه بتوانید یک تصویر مناسب با تکنیک نوردهی دراز ثبت کنید، باید تنظیماتی را در دوربین در خصوص بخش‌های نوردهی و موارد این چنینی اعمال نمایید. این بدان معناست که باید دهانه دیافراگم را تا آنجایی که می‌توانید کوچک‌تر کنید. همچنین باید میزان ISO را نیز تا جای ممکن کم کنید تا نتیجه تمام این اقدامات، تصویری واضح و جالب باشد. انجام این دو تنظیم باعث می‌شود که بتوانید مدت زمان نوردهی را افزایش دهید تا تمام حرکات در تصویر ثبت شوند.

خوشبختانه اعمال چنین تنظیماتی، مزایای دیگری نیز دارد. کاهش ISO (مثل ایزو ۱۰۰) باعث می‌شود که میزان نویز موجود در تصویر بسیار کم شود و کیفیت نهایی تصویر مناسب باشد. علاوه بر این، لنز‌ها در زمانی که دیافراگم تنگ‌تر باشد، تصاویر واضح‌تری را ثبت می‌کنند. استفاده از دیافراگم f/۸، f/۱۱ یا f/۱۶ باعث می‌شود که تصویر خوبی ثبت کنید و عمق مناسبی نیز در سرتاسر بخش‌های تصویر داشته باشید. عکاسی با چنین دیافراگمی باعث می‌شود که تصویر واضح‌تر و تمیزتر از زمانی باشد که با دیافراگم f/۲۲ عکاسی می‌کنید.

پیشنهاد می‌شود که همیشه در حالت RAW عکاسی کنید. دوربین‌ها در عکاسی با این فرمت اطلاعات بیشتری را ثبت می‌کنند و می‌توانید بعد از عکاسی ویرایش بهتری روی تصویر داشته باشید. عکاسی در فرمت RAW باعث می‌شود که نیازی به تنظیم میزان سفیدی در طول عکاسی نداشته باشید. زیرا به سادگی بعد از ثبت تصویر می‌توان میزان سفیدی آن را کنترل کرد.

اگر مایل هستید که پیش از عکاسی، میزان سفیدی را تنظیم کنید، پیشنهاد می‌کنیم که آن را در حالت عکاسی در نور روز (Daylight) قرار دهید. البته تنظیمات دستی نیز می‌تواند موثر باشد. باید به گرمی و سردی رنگ‌ها نیز در زمان عکاسی توجه داشت. برای مثال در تنظیمات میزان سفیدی باید توجه کرد که گرمی رنگ‌ها در زمان غروب آفتاب به شدت افزایش می‌یابد و رنگ‌ها در زمان طلوع آفتاب سردتر می‌شوند.

۶- روی ترکیب‌بندی متمرکز شوید

حال که تمام تجهیزات را برای عکاسی آماده کرده‌اید و تنظیمات لازم نیز روی دوربین اعمال شده است، زمان آن رسیده که دقایقی به فکر ترکیب‌بندی باشید. باید به این بیاندیشید که از چه چیزی می‌خواهید عکس بگیرید و چه بخش‌هایی از تصویر قرار است حرکت را نشان دهند. اگر از یک صخره ساحلی عکاسی می‌کنید که امواج اقیانوس به صورت در حال حرکت ثبت خواهند شد، بهتر است بخش زیادی از کادر را به امواج اختصاص دهید. اما اگر هدف‌تان ثبت تصویر از ابرها و حرکت آن‌هاست، در این صورت باید بخش بیشتری از کادر را به آسمان و ابر‌ها اختصاص دهید.

۷- تجسم و پیش‌بینی حرکات

عکاسی از یک صحنه در حال تغییر بیش از هر چیز نیازمند این است که عکاس حرکات آتی را پیش‌بینی کند. عکاس باید پیش‌بینی کند که سوژه در لحظات بعدی در کجا قرار می‌گیرد تا بتواند از آن عکاسی کند.

نکته: فکر کردن به اینکه ابرها در آسمان در طول عکاسی چقدر حرکت می‌کنند و حرکت آن‌ها در چه جهتی است، باعث می‌شود که نتیجه نهایی بهتر شود.

برای مثال، در عکاسی از جزر و مد دریا، عکاس باید بداند که مد در کجا به آخرین حدش می‌رسد. با اطلاع از این موضوع، وی می‌تواند تصویر مناسبی ثبت کند. تماشای حرکات سوژه باعث می‌شود که بدانید سوژه در کجای تصویرتان قرار می‌گیرد و سرانجام نتیجه نهایی آن عکسی می‌شود که می‌خواستید.

۸- با ویرایش تصاویر، آن‌ها را زیباتر کنید

اکنون که تصاویر مورد نظر را ثبت کردید، وقت آن رسیده تا عکس‌هایتان را ویرایش کنید و در واقع زیباترشان سازید. اگرچه تصاویری که با تکنیک نوردهی دراز مدت ثبت می‌شوند بسیار چشم‌نواز هستند، اما بهتر است عکاسان آن‌ها را نیز ویرایش کنند تا زیباییشان دو چندان شود.

اگر عکاسی را در اوایل صبح یا اواخر عصر انجام دهید، تُن رنگ‌ها دراماتیک ثبت می‌شوند و به همین دلیل بهتر است کمی رنگ آن‌ها را بهبود بخشید. از آنجایی که تصاویر را با ایزو پایین ثبت کرده‌اید، پس نیازی نیست که به سراغ ویرایش‌هایی برای کاهش نویز بروید. در انتها با کمی شارپ کردن تصویر، می‌توانید یک عکس زیبا داشته باشید.

همان‌طور که در این مقاله از زومیت مطالعه کردید، با ۸ گام برای ثبت تصاویری با تکنیک نوردهی طولانی مدت یا همان Long exposure از مناظر آشنا شدیم. شما چه نکاتی را برای گرفتن تصاویر این چنینی رعایت می‌کنید؟

JPEG در مقابل RAW: راهنمای جامع برای عکاسان

فیس‌بوک تلگرام

در این مقاله به تفاوت‌های دو فرمت تصویری JPEG و RAW از نقطه‌نظر عکاسی خواهیم پرداخت.

تبلیغات

آیفون 7 با ضمانت نامه اصلی کارگاه رایگان شروع با لینوکس آمادگی ورود به بازار کار

مقاله‌های مرتبط:

• تفاوت فاحش فرمت‌ های فایل RAW و JPEG را مشاهده کنید
• ثبت تصاویر خام (RAW) با دوربین گوشی‌ های هوشمند اندرویدی

ثبت تصاویر با استفاده از فرمت RAW برای اولین بار توسط دوربین‌های DSLR مدرن میسر شد. بسیاری از عکاسان باوجود اینکه از ماهیت این فرمت و جرئیات فنی مربوط به آن اطلاعات چندانی ندارند، بنا به تجربه‌ی شخصی می‌دانند که ثبت عکس با فرمت RAW، تصاویر باکیفیت‌تر، و آزادی عمل بیشتری هنگام عملیات پس‌پردازش (Post-processing) در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد.

در این مقاله قصد داریم علاوه بر مقایسه‌ی کیفیت تصاویر به دست آمده از فایل‌های JPEG و RAW، با جزئیات فنی این دو فرمت از نقطه‌نظر عکاسی بیشتر آشنا شویم.

JPEG در مقابل RAW: توضیح به زبان ساده

ساده‌ترین بیان ممکن برای توضیح تفاوت بین JPEG و RAW، استفاده از مثال آشپز و کیک است. تصویر RAW برای یک عکاس حکم خمیرمایه برای آشپز را دارد. همان‌طور که یک آشپز با فرآوری خمیر به روش‌های متفاوت و اضافه کردن مواد مختلف به آن می‌تواند ماده‌ی اولیه را به انواع و اقسام شیرینی، از کیک یزدی گرفته تا پای سیب تبدیل کند، عکاس نیز می‌تواند پس از پردازش فایل RAW، آن را با فرمت‌های متداول فشرده‌سازی از جمله متداول‌ترین آن‌ها یعنی JPEG ذخیره کند.

^{تصویر JPEG از فایل RAW پردازش نشده (سمت چپ) در کنار تصویر JPEG پردازش شده در لایت‌روم (سمت راست)}

درست مانند شیرینی‌پزی که پس از پختن کیک یزدی توانایی تبدیل آن به پای سیب را ندارد، عکاس نیز پس از پردازش، فشرده‌سازی و ذخیره‌ی فایل RAW با فرمت JPEG، دیگر راه بازگشت و استفاده از حجم انبوه اطلاعات ارزشمند «خام» فایل اصلی را ندارد.

اگر فکر می‌کنید مثال شیرینی‌پزی برایتان کافی است و احتیاجی به دانستن جزئیات در سطح پیشرفته‌تر ندارید، می‌توانید قسمت بعدی مقاله را نادیده گرفته و به مطالعه‌ی ادامه‌ی متن بپردازید.

JPEG در مقابل RAW: جزئیات فنی

در دوربین‌های دیجیتال، سنسور و پردازنده برای ثبت عکس، اطلاعات غیر دیجیتال نور را به اطلاعات دیجیتال تبدیل و ذخیره می‌کنند. سنسور دوربین‌های دیجیتال از واحد‌های کوچکی به نام پیکسل تشکیل شده است. ۲۰ مگاپیکسلی بودن یک دوربین به معنای آن است که سنسور آن از ۲۰ میلیون واحد کوچک برای ثبت اطلاعات نور استفاده می‌کند.

وقتی دکمه‌ی شاتر را فشار می‌دهید و نور به سنسور دوربین می‌رسد، هر پیکسل سنسور شدت نور دریافتی را با شمارش تعداد فوتون‌ها اندازه می‌گیرد. بار فوتون، ولتاژ هر پیکسل را تغییر می‌دهد و این تغییرات ولتاژ توسط دوربین ثبت می‌شود. در واقع اطلاعات «خام» (Raw) به دست آمده توسط سنسور که در نهایت باعث شکل گرفتن یک تصویر می‌شود، مجموعه‌ای از تغییرات ولتاژ به ثبت رسیده توسط چند میلیون پیکسل سنسور است.

^{تصویر JPEG از فایل RAW پردازش نشده (سمت چپ) در کنار تصویر JPEG پردازش شده در لایت‌روم (سمت راست)}

اما موضوع هنگام ثبت تصاویر رنگی، اندکی متفاوت است. پیکسل‌های سنسور «کور رنگ» هستند. آن‌ها می‌توانند طیف نور رنگی را تشخیص بدهند، اما قادر به اندازه‌گیری شدت رنگ‌های مجزا مانند قرمز، سبز و آبی نیستند. از طرفی اگر تمام پیکسل‌های سنسور قرار بود تنها شدت نور را بسنجند، در نهایت نتیجه‌ی به‌دست آمده یک تصویر سیاه و سفید بود.

برای غلبه بر این مشکل، طراحان سنسورهای رنگی سنتی، فیلترهای رنگی در مقابل هر پیکسل قرار می‌دادند. در این روش، هر فیلتر جلوی عبور دو رنگ از سه رنگ اصلی را می‌گیرد و در نتیجه هر پیکسل می‌تواند شدت یکی از سه رنگ قرمز، سبز یا آبی را اندازه بگیرد. اطلاعات به دست آمده در یک فایل RAW ذخیره می‌شود. این فایل حاوی اطلاعات شدت نور یک رنگ خاص به ازای هر پیکسل سنسور است.

تبدیل به JPEG

وقتی عکس‌های خود را به‌طور مستقیم با فرمت JPEG ذخیره می‌کنید، دوربین شما در واقع با پردازش فایل RAW در پردازنده‌ی خود، آن را به JPEG تبدیل می‌کند. فرآیند تبدیل به JPEG بسیار پیچیده است و احتیاج به منابع سخت‌افزاری زیادی دارد. ابتدا دوربین سعی می‌کند مقدار شدت نور دو رنگ غایب در هر پیکسل را بر اساس اطلاعات پیکسل‌های مجاور تخمین یا حدس بزند.

^{تصویر JPEG از فایل RAW پردازش نشده (سمت چپ) در کنار تصویر JPEG پردازش شده در لایت‌روم (سمت راست)}

سپس پردازنده‌ی تصویر کنتراست، اشباع و شارپنینگ را روی تصویر اعمال می‌کند. همچنین تنظیمات طیف رنگی و بالانس سفید که توسط کاربر قبل از ثبت تصویر انتخاب شده است، روی تصویر اعمال می‌شود. در نهایت، فشرده‌سازی JPEG اعمال می‌شود و تصویر روی مموری کارت ذخیره می‌شود.

JPEG های متفاوت از فایل‌های RAW یکسان

دوربین‌هایی که از سنسورهای کاملا یکسان استفاده می‌کنند (برای مثال برخی مدل‌های دوربین‌هاس سونی و نیکون)، در صورت استفاده از لنزهای مشابه، تصاویر RAW کاملا یکسانی به ثبت می‌رسانند. تفاوت اصلی چنین دوربین‌هایی در استفاده از الگوریتم‌های متفاوت برای تفسیر اطلاعات خام است که منجر به نتایج متفاوت می‌شود.

احتمالا در نقدها و بررسی‌ها خوانده باشید که دوربین‌های ساخت برندی خاص، JPEG-هایی با رنگ‌های زنده به ثبت می‌رسانند یا JPEG های سازنده‌ای دیگر، رنگ پوست را از دیگری طبیعی‌تر به نمایش می‌گذارد. دلیل این تفاوت در نتایج، روش مورد استفاده توسط سازنده برای حدس زدن دو رنگِ گم‌شده در هر پیکسل است.

فرایند تبدیل RAW به JPEG حتما لازم نیست درون دوربین و توسط یک الگوریتم ثابت صورت بگیرد. می‌توان فایل‌های RAW را روی مموری کارت ذخیره، و بعدا آن‌ها را در نزم‌افزارهایی مانند Lightroom، Camera RAW، Raw Image و Capture One پردازش کرد.

پردازش غیر مخرب RAW

با توجه به اطلاعاتی که تا به اینجا گفته شد، می‌توان مفهموم پردازش غیر مخرب فایل خام (Nondestructive RAW Processing) را توضیح داد. وقتی یک فایل RAW را وارد نرم‌افزار لایت‌روم کرده و شروع به دستکاری روی آن با جابجایی اسلایدر Color Balance می‌کنید، در واقع فایل اصلی را تغییر نمی‌دهید، بلکه تفسیر مورد علاقه‌ی خود از اطلاعات رنگی را روی آن اعمال می‌کنید. از آنجایی که امکان پیش‌نمایش (Preview) اطلاعات RAW به صورت مستقیم وجود ندارد، لایت‌روم یک نسخه‌ی JPEG از تفسیر انتخابی کاربر ایجاد می‌کند و فایل RAW را بدون تغییر باقی می‌گذارد.

^{تصویر JPEG از فایل RAW پردازش نشده (سمت چپ) در کنار تصویر JPEG پردازش شده در لایت‌روم (سمت راست)}

جمع‌بندی آنچه در دو قسمت قبل گفته شد را می‌توان به این صورت خلاصه کرد:

وقتی با یک دوربین دیجیتال عکس‌هایی با فرمت JPEG به ثبت می‌رسانید، در واقع وظیفه‌ی تفسیر اطلاعات خام و تولید تصویر نهایی را به‌طور کامل به دوربین خود سپرده‌اید. چنین فرایندی بر اساس «الگوریتم‌های تخمین و میانگین» شرکت سازنده‌ی دوربین و به‌وسیله‌ی پردازنده‌ی آن صورت می‌گیرد.

اما وقتی عکس‌های خود را با فرمت RAW ذخیره می‌کنید، کنترل کامل روی فرایند پردازش تصویر خواهید داشت و می‌توانید نسخه‌های متعدد و متفاوتی از یک تصویر RAW خلق کنید؛ هرچند چنین کاری نیازمند مهارت و تجربه است و می‌تواند بسیار زمان‌گیر باشد.

چه موقع با فرمت RAW عکس بگیریم

عکاسی از مناظر (Landscape Photography): هنگام عکاسی از مناظر، معمولا با دامنه‌ی دینامیک بسیار گسترده‌ای روبه‌رو هستیم؛ از آسمان بسیار روشن و خورشید گرفته تا سایه‌های بسیار تاریک. فرمت JPEG دامنه‌ی دینامیک محدودی دارد که حین فرآیند فشرده‌سازی بر آن تحمیل می‌شود. استفاده از فرمت RAW برای عکاسی لندسکیپ مناسب‌ترین روش است.

عکاسی HDR: بار دیگر، دامنه‌ی دینامیک بالا ما را دست به دامان فایل‌های RAW می‌کند. وقتی دامنه‌ی دینامیک صحنه از دامنه‌ی دینامیک سنسور دوربین بیشتر باشد، استفاده از HDR ضروری است. در تکنیک HDR، تصاویر متعددی از یک منظره با مقادیر نوردهی (Exposure) متفاوت به ثبت می‌رسد و سپس با ترکیب اطلاعات به دست آمده از آن‌ها، تصویری با دامنه‌ی دینامیک گسترده‌تر از سنسور دوربین تولید می‌شود. ترکیب‌کردن تصاویر JPEG که طی فرآیند فشرده‌سازی قسمتی از اطلاعات خود را از دست داده‌اند، برای عکاسی HDR چندان ایده‌آل نیست.

پرینت در ابعاد بزرگ: هنگامی که قصد دارید تصاویر خود را در ابعاد بزرگ چاپ کنید، استفاده از فرمت RAW تقریبا ضروری است. برای مثال یک عکس ۲۴ مگاپیکسلی (۶۰۰۰ در ۴۰۰۰ پیکسل) مناسب چاپ روی بوم ۲۰ اینچ (در صورت چاپ با تراکم 300dpi) است. اگر می‌خواهید چنین تصویری را در ابعاد بزرگ‌تری به چاپ برسانید، باید با استفاده از نرم‌افزارهای خاص فایل اصلی را بزرگ (Upscale) کنید. تصاویر JPEG هنگام فرآیند آپسکیل کیفیت خود را از دست می‌دهند.

شرایط نوری دشوار: تمامی دوربین‌ها تنظیماتی برای کنترل بالانس سفید (white balance) دارند. بسته به شرایط نوری (نور خورشید، نور از پشت ابر، نور مصنوعی، نور ترکیبی از منبع طبیعی و مصنوعی)، باید تنظیمات WB دوربین خود را برای تولید عکس‌هایی با ظاهر طبیعی تغییر بدهید.

با ثبت تصویر به فرمت RAW، می‌توانید بدون نگرانی درباره‌ی تنظیمات بالانس سفید و به خطر افتادن کیفیت تصویر، با خیال راحت به عکاسی بپردازید و بعدا توسط نرم‌افزارهایی مانند لایت‌روم، تنظیمات مورد نظر خود را روی تصویر به دست آمده اعمال کنید.

پوشاندن خطای مبتدیان: اگر عکاس مبتدی هستید و هنوز به کار با تنظیمات مختلف دوربین خود (مخصوصا تنظیمات مرتبط با نوردهی) تسلط ندارید، تصاویر RAW به شما این شانس را خواهند داد تا اشتباهات خود را طی فرآیند پس‌پردازش (post-processing) جبران کنید.

عکاسی هنری: عکاسان هنری همواره نمی‌خواهند واقعیت را آن‌طور که هست به نمایش بگذارند. آن‌ها با دستکاری در تصاویر، قصد دارند واقعیت را از چشمان هنرمند خود به مخاطب نشان بدهند. تصاویر RAW آزادی عمل بیشتری در اختیار چنین عکاسانی برای به نمایش گذاشتن دید هنری خود قرار می‌دهند.

چه موقع با فرمت JPEG عکس بگیریم

عکاسی ورزشی و اکشن: تصاویر JPEG به دلیل حجم بسیار کم‌تر خود، هم بافر دوربین را دیرتر پر می‌کنند هم باعث می‌شوند دوربین با نرخ فریم بسیار بالاتری عکاسی کند. برای مثال، دوربینی را درنظر بگیرید که قادر باشد تصاویر RAW را با سرعت ۱۰ فریم بر ثانیه ضبط کند و پس از ثبت ۱۰۰ فریم بافر آن پر شود. در صورت استفاده از فرمت JPEG برای ذخیره تصاویر در همین دوربین فرضی، احتمالا سرعت ضبط تصاویر به ۱۴ فریم بر ثانیه افزایش خواهد یافت و ظرفیت ذخیره‌ی تصاویر در بافر دوربین به ۳۵۰ عکس خواهد رسید. چنین تفاوتی برای عکاسان ورزشی بسیار مهم است.

عکاسی از رویدادهای خبری: گاهی اوقات هنگام پوشش زنده‌ی یک مراسم یا کنفرانس خبری، تصاویر باید بلافاصله منتشر شوند و فرصتی برای ادیت آن‌ها وجود ندارد. اگر تصویر قرار نیست ویرایش شود، دلیلی برای استفاده از فرمت RAW برای ثبت وجود ندارد.

عکاسی برای خبرگزاری‌های حرفه‌ای: به‌تازگی قانون جدیدی بین خبرگزاری‌های معتبر در حال فراگیر شدن است که عکاسان را به ثبت تصاویر با فرمت JPEG ملزم می‌کند. منطق پشت قانون جدید این است که در صورت استفاده نکردن از تصاویر RAW، امکان دستکاری در عکس‌ها تا حد زیادی پایین می‌آید.

عکاسی غیر حرفه‌ای: الگوریتم‌های تبدیل تصاویر RAW به JPEG که توسط سازندگان بزرگ دوربین‌های دیجیتال استفاده می‌شوند، هر سال پیشرفت چشمگیری را تجربه می‌کند. در نتیجه، کیفیت تصاویر JPEG به دست آمده توسط خود دوربین، مرتبا در حال بهبود است. اگر علاقه‌ای به ادیت تصاویر در لایت‌روم ندارید و از کیفیت JPEG-های دوربین خود راضی هستید، دلیلی به استفاده از فرمت RAW برایتان وجود ندارد.

کمبود فضای ذخیره‌سازی: اگر فضای خالی مموری کارتتان رو به اتمام است، بهتر است به JPEG سوییچ کنید. داشتن تصاویر JPEG با کیفیت نسبی پایین‌تر، بهتر از این است که نتوانید هیچ عکسی بگیرید.

پنج نکته برای عکاسی در فضای باز

همان طور که میدانید عکاسی در فضای باز خیلی کار راحتی نیست، ما در این مقاله به ۵ نکته در این زمینه که برایتان مفید است اشاره می کنیم.

از عکاسی سر ظهر خودداری کنید

این نکته اول است که در حدود ساعت ۱۱ تا ۴ بعد از ظهر به دلیل این که خورشید دقیقا بالای سر ما قرار دارد و سایه هایی که زیر چشمان و بینی تشکیل میشود خیلی شدید و تیره است.

نتیجه عکس یک تصویر با نوردهی شدید میشود،اما راه حل چیست؟

در سایه بمانید و با Overexpose ( نوردهی بیشتر) کردن عکستان پس زمینه را بسوزانید با این کار شما کاملا نورشدید آفتاب را تبدیل به یک نور نرم و یک دست کرده اید مانند تصویر زیر :

 

از فیلتر پولاروید استفاده کنید

اگر جز عکاسانی هستید که اکثرا در محیط خارجی و با نور خورشید عکاسی میکنید حتما باید فیلتر پولوراید را جز وسایلتان داشته باشید.

فیلتر پولوراید با رد کردن نور از وسط فیلتر به شما اجازه میدهد با چرخاندن فیلتر نور های اضافی را حذف کنید مثل بازتاب تصویر در شیشه ماشین، آب، پنجره و غیره. فیلتر پولوراید به علاوه ی حذف کردن بازتاب های اضافی کمک میکند تا آسمان تصویرتان پر رنگ تر دیده شود دلایل زیادی است که شما ابن فیلتر را تهیه کنید .

 

در ساعات طلایی عکاسی کنید

اما چه زمانی ساعت طلایی است؟

حدودا یک ساعت بعد از اینکه آفتاب طلوع و یک ساعت قبل از اینکه خورشید غروب کند.

در این دو زمان بر خلاف نور ظهر که شدید است ما نور متمایل و سایه های نرم تری داریم

 

 

White Balance

وایت بالانس بیشتربن تاثیر را در رنگ تصویر دارد که متاسفانه در عکاسان مبتدی که روزمره عکاسی میکنند رعایت نمیشود.

وایت بالانس همان طور که از اسمش معلوم است تعیین سفیدی واقعی در تصویر است.

در طول روز نور در حال تغییر است و شما کاری که باید بکنید تعریف این تغییرات برای دوربین میباشد.

مانند تغییر از حالت خودکار به حالت ابری نور روز و غیره در زمان هایی که لازم است اگر میخواهید که بعد ها در کامپیوتر تان بتوانید این تغییرتان را اعمال کنید می توانید در حالت RAW عکاسی کنید.

 

به طور خلاصه میتوان در سه فاکتور بیان کرد:

•  چه چیزی مهمترین بخش در تصویرتان است اگر یک آسمان زیبا دارد ، زمین را زیاد در قابتان قرار ندهید و … .
•  دوست دارید مخاطب به کجای تصویرتان نگاه کند؟ آیا یک المان کوچک در تصویرتان دارد که میخواهید توجه را به آن جلب کنید؟ پس با تنظیم کردن کادر افقی میتوانید تاکیید را به آن بیشتر کنید.
•  می خواهید مخاطب چه حسی داشته باشد وقتی تصویرتان را میبیند. مثلا با پایین آوردن ارتفاع دوربین میتوانید حس بزرگی و با بالا بردن آن حس کوچکی را برانگیزید.

ممنون از این که این مقاله رو مطالعه کردید

آموزش عکاسی مدلینگ در فضای باز

ارتباط برقرار کردن با مدل که برای اولین بار در مقابل دوربین قرار گرفته است یکی از دشوارترین کارها در عکاسی است حتی اگر مدل ما نیز با تجربه باشد . ژست دادن به مدل که بتواند آن را انجام دهد واینکه با توجه به شرایط آب وهوایی وتابش نور باز نیز جزوه سخترین شاخه های عکاسی در فضای باز قرار میگیرد . اما با راهنمایی و آموزش چندین نکات اصلی ، میتوانیم اثر هنری خلق کنیم .

اولین ژستی که به طور غریزی اکثر مدل ها میگیرند ژستی است با حالت تهی وخشمگین که حس خوبی را در ببننده القا نمی کند . و عکاس نیز نا خود آگاه وبا نداشتن اطلاعات در مورد درک حالات چهره عکس را ثبت می نماید .این ژست  ، که مدل ها میگیرند حالتی است که  دست را روی کمر قرار می‌دهند، چانه را رو به آسمان بلند می‌کنند . باید بگوییم که این کار کاملاً اشتباه است. ژست دست روی کمر، متداول است و چانه برافراشته، شاید گردن را کشیده نشان دهد، اما تأثیرخوبی بر خط فک نخواهد داشت. البته راه صحیحی وجود داردکه عکاس باید با دانستن آن می تواند بهترین نتیجه را کسب کند .

با نشان دادن تصاویری از مجلات و روزنامه ها ، آلبومها عکاسی به مدل ، واز وی می‌خواهیم تا آن ژست‌ها را تقلید کند. عکاسان پیش از شروع پروژه عکاسی، تحقیق و برنامه مناسبی را تنظیم می‌کنند. عکس‌هایی از ژست‌های الهام‌بخش، را نیز میتوانید با جستجو در گوگل یا پینترست مشاهده نمایید واز آن ها نیز استفاده کنید .

اشتباه رایجی که اکثر مدل ها و یا افرادی که برای عکاسی به آتلیه مراجعه می کنند این است که نباید چشمان‌شان را از دوربین بردارند، اما ما در واقع دقیقاً عکس این حالت را ترجیح می‌دهیم. نگاه مستقیم مدل به دوربین تاثیرخوبی بر جنبه زیبایی‌شناختی عکس ندارد، بنابراین ما همواره از مدل‌ها می‌خواهیم “امتداد بینی‌شان را نگاه کنند.” تا به این ترتیب سفیدی چشم کمتر جلب توجه کند و تاثیر ناخوشایند چرخاندن کره چشم محو شود. از این گذشته ما همواره خواستار دیدن رنگ، کنتراست و ثبت کردن نور در چشمان هستیم، بنابراین اگر مدل به این توصیه ساده گوش کند، نور و رنگ شکار شده تصویری جذاب خلق خواهد کرد.و عکاس  یکی از اثرهای هنری خود را ثبت مینماید .

بالا بردن یک شانه نسبت به شانه دیگر، عمق  و قدرت به تصویر می بخشد .عکاسان آماتور  غالباً از شانه‌ها چشم پوشی می کنند ، حال آن که شانه‌ها نقش مهمی را در قاب گرفتن چهره ایفا می‌کند. رو به بالا و جلو حرکت دادن شانه، تفاوت جالب و جذابی را ایجاد می‌کند و زیبایی عکس را دو صد چندان خواهد کرد.

دوربین ها  تنها دو بُعد را ثبت میکنند ، حال  مگر آن که به صورت سه بُعدی تصویر گرفته شده باشد. بااین حال چنانچه قرار به گرفتن عکس نیم‌رخ باشد، در چنین حالتی مدل شبیه به لاک پشتی خواهد بود که سرش را از لاکش بیرون آورده است که مسلماً دلخواه نخواهد بود. عکاسان ما حتماً پیش از پیشنهاد رو به پایین و بیرون گرفتن چانه ؛ وضعیت بالاتنه و طرز ایستادن مدل را در نظر می‌گیرند.بنابراین وقتی مدل چانه را رو به جلو و پایین فشار می‌دهد و چهره را مستقیم رو به دوربین بگیرد، خط فک از منظر عکاس کشیده‌تر می‌شود و خطوط قوی‌تری ایجاد می‌گردد.

 با بسته بودن دهان ،فک‌ها در صورت  به هم فشرده می‌شوند و وزن اضافی بر کناره‌های صورت اضافه میکنند. همچنین  بسته بودن دهان انرژی منفی به تصویر می‌دهد و چشم‌اندازی خنثی، بی‌روح و کسل خلق می‌کند. خط فک در اثر نیمه باز بودن دهان به طوری که مقداری کم از دندان هابه نمایش گذاشته شوند، کشیده می‌شود و در بیننده حس خوشایندی را القا میکند .پس باز گذاشتن دهان حس تصویر را کاملاً دگرگون می‌کند.

  هنگام گرفتن عکس تمام قد یا سه چهارم نباید نگران این باشید که با نشستن روی زمین و رو به بالا گرفتن دوربین، عکس خراب خواهد شد، چرا که به این ترتیب علاوه بر بلندتر به نظر رسیدن مدل، تصویری “قهرمانانه‌تر” نیز خلق خواهد شد. گذشته از هر چیز، همیشه قوی به نظر رسیدن مدل، خواسته دو جانبه عکاس و مشتری است.

به کفش ها دقت کنید که بخش جدایی ناپذیری از عکاسی فشن مدلینگ هستند که اکثرا نادیده گرفته می‌شوند،اما وقتی می‌خواهیم عکس تمام قد بگیریم و کفش‌ها را نشان دهیم، حرکت کار را تکمیل خواهد کرد. پس از مدل می‌خواهیم حرکت کند، بپرد، راه برود، به جلو خیز بردارد و پای بی‌حال و ثابت را تکان دهد. رو به جلو راه رفتن یا رو به عقب و جلو حرکت کردن مداوم، یکی از نقاط شروع آسان است. چون حالت دادن به پاها چندان آسان نیست. به همین دلیل اکثر  عکاسان تمایلی به گرفتن عکس تمام قد ندارند و تنها از سه چهارم بالایی بدن عکس می‌گیرند.

بیجا نیست اگر بگوییم که موفقیت یک عکس به تمامی، وابسته به باریک بینی عکاس و جزییات ظریف عکس است. مهم این است که مدل آهسته و شیطنت‌آمیز حرکت کند، چرا که ژست‌ها و حرکت‌های بزرگ تأثیری منفی دارد. زمانی که ژستی قوی را برمی‌گزینیم، آخرین خواسته ما، حرکت نمایشی و تغییر چشمگیر بدن یا چهره مدل خواهد بود. بنابراین باید از مدل بخواهیم تا گام‌هایی کوچک بردارد و تنها تغییرهای ملایمی را در حالت بدن‌ ایجاد کند.

دست‌ها  نیز یکی از چالش برانگیزترین جنبه‌های ژست گرفتن هستند و اگر حالتی نامناسب داشته باشند عکس را کاملاً خراب خواهند کرد. مدل باید دست‌ها را شل کند و گویی که در حال رقص باله است، انگشتان را با ظرافت باز کند و به آرامی آن‎ها را از مفصل‌ها خم کند. از این مرحله به بعد دست‌ها، بسته به نظر عکاس و زیبایی عکس در موقعیت مناسب قرار داده می‌شود. گذاشتن دست زیر چانه، روی شانه، روی پهلو یا درون موها از جمله ژست‌های متداول به شمار می‌رود.

عکاسی در فضای باز

بهترین زمان عکسبرداری در فضای بازکه به  ساعات طلایی معروف می‌باشد. به بعد از طلوع آفتاب یا پیش از غروب آفتاب است که نور گرم و زیبایی مناظر را فرا خواهد گرفت .و طبیعت مناظر رنگ طلایی و نارنجی به خود می‌گیرند.

چنین رنگهای گرمی توجه افراد را به خود جلب می‌کنند و به همین دلیل است که عکاسان علاقه خاصی به عکسبرداری در ساعتهای طلایی طلوع و غروب آفتاب دارند.

ولی با توجه به شرایط آب وهوایی همیشه این نور گرم را نخواهیم داشت .

بدون شک عکسبرداری در ساعات طلایی به ارتقای زیبایی عکسهای منظره شما کمک زیادی می‌کند و آنها را بسیار قابل توجه می‌کند. ولی خب این نور شگفت انگیز برای به چند ساعت نمیکشد و میتوانید از مدل هایی استفاده کنید که هارمونی از رنگ های گرم در آنها است پس آن تایم بودن لازمه کار عکاسی در فضای باز است .

نور اول صبح بی شک بهترین نور در طول روز برای عکسبرداری از مناظر می‌‌باشد که معمولا ملایمتر از نور اواخر بعد از ظهر است. در اوایل صبح معمولا با مه هم مواجه می‌شوید که موجب افزایش زیبایی تصویر می‌گردد.و میتوانید از رنگ های تند ملایم ومات در مدل خود بهترین نتیجه را کسب کنید و با ثبت آن لذت ببرید .

اوایل صبح که هوا گرگ ومیش است نیز از بهترین زمان ها برای عکس برداری است و این مسئله پیدا کردن منظره‌ی مناسب برای عکاسی را سخت می‌کند.ثبت حالت چهره بسیار در این عکس می تواند جذابیت فزونی را برای شما خواهد داشت  همچنین شما باید بتوانید تجسم کنید که وقتی آفتاب طلوع کند منظره به چه شکلی در خواهد آمد. اگر قصد دارید که عکسهای خوبی از نور اول صبح بدست آورید با  برنامه ریزی به جلو روید .

عکس‌هایی که در غروب آفتاب گرفته می شوند به اندازه عکسهایی که در هنگام طلوع آفتاب می‌گیرید زیبا هستند ولی از جزئیات و ملایمتهای عکسهای اول صبح برخوردار نیستند.

در هر صورت، غروب آفتاب نه تنهای گرمای تصویرتان را افزایش می‌دهد، بلکه سایه‌های بیشتری ایجاد می کند و حسی از عمق و شکل و حالت به تصویر می‌بخشد.

 داشتن پیش زمینه‌ای از منظره مورد نظرتان می‌تواند کمک شایانی در پیدا کردن بهترین محلها و مناظر موجود در فضا بکند.بهتر است که از قبل محل مورد نظرتان برای عکاسی را دیده باشید.

هیچ تضمینی برای موفقیت عکسهای شما وجود ندارد. گاها همین نور جادویی که در موردش صحبت کردیم می‌تواند به سادگی با ابرهای کم ارتفاع پوشانده شود.بعد از طلوع خورشید باید سریع باشید و عکسهای مورد نظرتان را به وجود بیارید و سپس حالتهای مختلف عکاسی را امتحان کنید.

اگر در زمان درست در مکان درست باشید طولی نمی‌کشد که با تعدادی از بهترین مناظر طول زندگی‌تان رو به رو شوید.

به موقعیت خورشید توجه کنید و عکس را به شکلی بگیرید که نور آن از طرفین به تصویر بتابد. برای تراز کردن نوردهی از فیلترهای همچون کاهنده نور تدریجی ND grad و یا از پلاریزه برای کاهش انعکاسها استفاده کنید.

به موقع و بر اساس پیشبینی‌های هواشناسی در محل حاضر شوید، به شرایط جوی و وجود ابرها در منطقه در نقشه‌های هواشناسی دقت کنید و توجه کنید که آسمان در شرق و غرب محل شما صاف باشد. تمام تلاش خود را برای پیدا کردن بهترین منظره و بهترین سیستم برای عکاسی به کار گیرید. برای پیدا کردن محل مناسب و راه رفتن در تاریکی از چراغ قوه استفاده کنید.

در نورهای طلایی ملایم خورشید، چه در هنگام غروب چه در هنگام طلوع، عکسبرداری در هر سمتی حتی رو به خورشید هم ممکن است. این می‌تواند نوردهی را با مشکل روبرو کند، چون دوربین‌ها معمولا توانایی تحمل چنین نور شدیدی را ندارند.

یک مد نوردهی انتخاب نمایید، مد دستی (M) یا تقدم دیافراگم (Av) جز بهترین مدها هستند. محدوده دیافراگم را بر f/16 قرار دهید تا بهترین عمق میدان را بدست آورید. یک عکس آزمایشی بگیرید و هیستوگرام را بررسی نمایید. در صورت نیاز تنظیمات دوربین را تغییر دهید. در هنگام طلوع و غروب خورشید عکسها را بگیرید و بهترین آنها را انتخاب کنید.

یک راه برای تراز کردن نوردهی به شکلی که هم آسمان و هم زمین به همان صورتی که چشمانتان می‌بیند ثبت گردد استفاده از فیلتر کاهنده نور یا ND است.

یک فیلتر ND grad مقدار نور عبوری از نیمه‌ی بالایی فیلتر را کاهش می‌دهد در حالی که نیمه پایینی هیچ تغییری در عبور نور ایجاد نمی‌کند.

به این صورت، وقتی که آن را در مقابل لنزها قرار می‌دهید، نوردهی آسمان کاهش می‌یابد، در صورتی که نوردهی زمین بدون تغییر باقی می‌ماند.

در نتیجه نور تصویر هم در آسمان و هم در زمین کاملا تراز می‌گردد.

در زمان نزدیک بودن خورشید به زمین باید حواستان به سایه‌تان در تصویر باشد. عکاسی در جهت درست نسبت به تصویر می‌تواند از این مشکل پیشگیری کند و همچنین می‌تواند حس عمقی نور و سایه را ارتقا بخشد.

از اپلیکیشنی همچون (Photographer’s Ephemeris (www.photoephemeris.com برای پیدا کردن موقعیت خورشید استفاده نمایید. این اپلیکیشن می‌تواند شما را برای برنامه ریزی عکاسیتان به ویژه برای عکسبرداری در اوایل صبح که پیدا کردن مکان طلوع خورشید دشوار است یاری کند.

وقتی که از تراز سفیدی اتوماتیک استفاده می‌کنید، دوربین رنگهایی با دمای پایین را در عکس به کار می‌گیرد و این اثری متقابل بر نور گرم خورشید در آن ساعتها گذاشته و در نتیجه تصویر خنثی می‌شود. از حالت عکسبرداری RAW استفاده نمایید تا بتوانید بعدا تغییرات لازم را بر عکستان انجام دهید.

اگر در مکانهای کوهستان عکاسی را انجام می‌دهید، دره‌ها چندین ساعت از روز در طلوع و غروب خورشید سایه‌های بسیار عمیقی را به وجود می‌‌آورند. به نوک تپه‌ها رفته و از نور طلایی خورشید در زوایای پایین عکسبرداری کنید.

استودیو عکاسی خانگی: چگونه با استفاده از وسایل نور پردازی ابتدایی عکس های با کیفیت و حرفه ای بگیریم

برای گرفتن عکس های پرتره حرفه ای نیازی به هزاران وسایل نور پردازی گران قیمت ندارید. در این آموزش به شما یاد خواهیم داد تا با استفاده از وسایل نور پردازی ابتدایی عکس های پرتره خلاقانه ای بگیرید.

برای گرفتن عکسهای پرتره عالی نیازی به داشتن فلاش های گران قیمت و دیگر وسایل حرفه ای ندارید. یک ست نورپردازی خانگی با دو فلاش برای شروع کافی است.

خوشبختانه، این وسایل چندان قیمتی ندارند، و اگر ست نور پردازی ندارید و مایل به خرید آن نیستید، می توانید با فلاش های اکسترنال به همراه یک سری وسایل جانبی هم این کار را انجام دهید.

وقتی وسایل تان را آماده کردید، به سرعت متوجه چند راه برای کنترل کردن نورتان می شوید. شما می توانید با استفاده از چند ابزار، لوازم جانبی، نکته و تکنیک به طور چشمگیری پرتره های خودتان را بهبود ببخشید، این آموزش ارزش صرف زمان و تجربه کردن را دارد.

لوازم لازم برای گرفتن عکس های پرتره خلاقانه

چندین لوازم جانبی برای کنترل کردن شدت نور فلاش ها وجود دارد، چتر، سافت باکس (SoftBox)، اسنوت (Snoot)، بیوتی دیش (Beauty Dish)، بارندور (Barndoor) و… نمونه ای از این وسایل هستند. اکثر ست های نورپردازی سافت باکس و چتر به همراه دارند. این وسایل برای لطیف کردن نور بسیار خوب هستند، و کیفیت نور را نرم تر می کنند، ولی اسنوت، لانه زنبوری و بارندور وسایلی هستند که نور فلاش را متمرکز می کنند.

همچنین شما می توانید با تغییر دادن مکان فلاش ها نور آنها را کنترل کنید. در ابتدا می تواند کمی دلهره آور باشد، ولی آنقدر که به چشم می آید پیچیده نیست. اکثر فلاش ها نوری با عنوان Modeling Light دارند، نوری که همیشه روشن است اما شدت آن آنقدر کم است که تأثیری در عکس نمی گذارد و فقط برای روشن کردن فضا و نشان دادن پیش زمینه ای از نور فلاش بر روی سوژه است، و در عین حال با دیدن این نور می توانید از روشن بودن فلاش مطمئن شوید.

هر چه نور را از سوژه دورتر کنید نور لطیف تر و نرم تر می شود، و هر چه نور ها را به سوژه نزدیک تر کنید، نور خشن تر و سایه ها تیره تر می شوند.

ارتفاع فلاش ها هم مهم است. معمولاً بهتر است نور از ارتفاعی بالاتر از سوژه به سمت آن تابیده شود، اما خوب است که نور را در ارتفاعات مختلف قرار دهید و تأثیر آن را بر روی سوژه مشاهده کنید. به زاویه فلاش ها هم توجه کنید؛ نور پردازی از ارتفاعی بالاتر از سوژه و با کمی زاویه از بغل او معمولاً نتیجه بسیار خوبی به همراه دارد.

چگونه در استودیو خانگی خود تمرین عکاسی کنید

یک سبک نور پردازی کلاسیک که می تواند سبک مناسبی برای شروع باشد نورپردازی رامبرانت (Rambrandt) نام دارد، که نام یک نقاش مشهور است. وقتی این سبک نورپردازی به درستی انجام شود، مثلثی نوری بر روی قسمت گونه سوژه ایجاد می شود که در اکثر نقاشی های Rambrandt می توان این مثلث را دید.

برای بهترین حالت Rambrandt باید نور را در ارتفاعی بالاتر از سوژه و با زاویه نسبت به او طوری قرار دهید که سایه بینی سوژه تا کناره لب او کشیده شود.

با اینکه نورپردازی کلاسیک به سبک Rambrandt سبک بسیار مناسبی برای شروع است اما سعی نکنید که همیشه به همین سبک نورپردازی کنید. برای سوژه های مختلف با شرایط متفاوت می توان نور ها و سایه های متفاوتی تنظیم کرد که بهتر از Rambrandt عمل کنند.

یکی از مزیت های دوربین دیجیتال این است که شما می توانید به راحتی و قبل از گرفتن عکس تان نتیجه نهایی را در LCD دوربین مشاهده کنید. در قدیم باید فیلم های گران قیمت برای دوربین می خریدید و بعد از عکس گرفتن مدت زیادی صبر می کردید تا عکس ها چاپ شوند و بعد تفاوت هر تکنیک را با هم ببینید، ولی دیگر آن زمان ها گذشته.

در کنار بررسی نور عکس می توانید از LCD ژست، حالت و چهره سوژه را هم بررسی کنید، و البته می توانید ترکیب بندی عکس را هم بررسی کنید.

چگونه تجهیزات نور پردازی خانگی را قرار دهیم

نور ها را قرار دهید

نور اصلی را به سافت باکس – Softbox مجهز کنید و با زاویه ۴۵ درجه نسبت به سوژه و از بالا به سمت او قرار دهید. سعی کنید نور را طوری تنظیم کنید که مثلثی از نور که راجع به آن صحبت کردیم در قسمت مخالف سوژه نسبت به نور بر روی گونه سوژه ایجاد کنید، طوری که سایه بینی تا نزدیکی لب سوژه کشیده شود.

به مو نور دهید

نور دوم را به اسنوت – Snoot مجهز کنید، آن را پشت سوژه دقیقاً رو به روی نور اصلی و رو به نور اصلی قرار دهید؛ این فلاش نوری خشن و مستقیم به سمت مو می تاباند. و در آخر از یک رفلکتور سفید استفاده کنید تا کمی قسمت های سایه شده بر روی صورت سوژه را با نور آن پر کنید.

با خونسردی عکاسی کنید

دوربین را روی حالت دستی تنظیم کنید و با استفاده از LCD دوربین و هیستوگرام – Histogram از کیفیت نور عکسی که می گیرید اطمینان حاصل کنید، حواستان به هماهنگی سرعت شاتر دوربین با سرعت sync فلاش ها باشد، معمولاً باید سرعت شاتر دوربین ۱/۲۵۰ ثانیه یا کمتر باشد تا بتواند با فلاش هماهنگ باشد. حال شما آماده عکاسی هستید. سعی کنید مدل خود را راحت و آرام نگه دارید، حتی اگر خودتان کمی نگران و مضطرب هستید.

چگونه در چشم مدل Catchlight ایجاد کنیم

Catchlight به انعکاس منبع نور در داخل چشم سوژه می گویند، معمولاً به صورت شکلی سفید رنگ دیده می شود. معمولاً عکاس های حرفه ای به دنبال داشتن یک Catchlight خوب در عکس نهایی خود هستند.

بدون وجود Catchlight چشم مدل شما می تواند کمی بی جان و تخت دیده شود. شکل و مکان ایجاد Catchlight کاملاً به نور اصلی شما بستگی دارد؛ این که چه شکلی داشته باشد، با چه ارتفاعی قرار گرفته باشد، و چقدر نسبت به سوژه دورتر باشد، همه این ها در شکل Catchlight تأثیرگذار هستند.

برای جلوه بهتر Catchlight بهتر است نور اصلی را طوری قرار دهید که Catchight در جایی مانند ساعت ۱۰ یا ۲ در چشم قرار گیرد.

نکاتی حرفه ای برای گرفتن عکس های پرتره خلاقانه

در ادامه به نکات ظریفی که به شما در گرفتن عکس های حرفه ای استودیویی کمک می کنند، اشاره می کنیم.

تحقیق کنید

ما در اینجا فقط نکات ابتدایی با ست نورپردازی ابتدایی را بررسی کردیم اما همیشه خلاقیت نقش بسیار مهمی در کار دارد. نگاهی به مجله ها بیاندازید، به گالری های هنری سر بزنید، عکس های عکاسانی که کارشان را قبول دارید نگاه کنید، و از کار آنها نت برداری کنید، مدل عکس، ژست، رنگ ها، تن نوری و بافت های عکس هایی که می پسندید را یادداشت کنید. و این یادداشت ها را در زمان عکاسی با خود به همراه داشته باشید.

جو را گرم کنید

سعی کنید زمانی را در نظر بگیرید تا قبل از روز عکاسی با مدل های خود صحبت کنید (بهتر است با آنها ملاقات کنید). بدون توجه به اینکه چه سبک عکسی می خواهید بگیرید، خانوادگی، فشن یا برای شرکت یا… در هر صورت سعی کنید با مدل خود گرم بگیرید و با او شوخی کنید تا جو صمیمی تری داشته باشید و مدل احساس راحت تری در مقابل دوربین داشته باشد. حتی می توانید عکسی که می خواهید به دست بیاورید را برای آنها شرح دهید و آنها را در کار خود شریک کنید، با این کار انتظار آنها را از عکس هایی که بعداً به آنها تحویل خواهید داد منطقی تر کنید.

لبخند بزنید

سعی کنید خیلی ذهن خود را متمرکز بر روی تجربیات قبلی و اطلاعاتی که از هر طریقی دریافت کرده اید راجع به حالت بهتر پرتره، نکنید. برای مثال همیشه چهره خندان و بشاش تضمین کننده عکس خوب نیست. هر چه سوژه متفکرانه تر و سنجیده تر باشد می تواند عکس قوی تری به دنبال داشته باشد.

آموزش روتوش عکس- سفید کردن دندان ها با فوتوشاپ

لبخند یک شخص شاید اولین چیزی باشد که طرف مقابل متوجه آن می شود، چه کسی بدش می آید که با سفید شدن دندانش جوان تر و جذاب تر بشود؟ مشکلی که وجود دارد این است که اگر دندان ها را بیش از حد سفید کنید می تواند باعث حواس پرتی شود (اگر تنها چیزی که در عکس متوجه آن می شوید دندان ها باشند یعنی در سفید کردن آنها زیاده روی کرده اید). با توجه به این مسائل ما دندان ها را آنقدر که در عکسهای مدلینگ سفید می کنیم در عکسهای خانوادگی سفید نمی کنیم.

۱

سفید کردن دندان ها با فوتوشاپ: قدم اول

عکسی که می خواهید روی آن کار کنید را باز کنید، دکمه Ctrl + 1 را بزنید و یا بر روی ابزار زوم دوبار کلیک کنید تا برگنمایی عکس به حالت ۱۰۰% در آید. رنگ خروجی قلم را سفید مطلق انتخاب کنید، برای این کار در نمودار رنگ ها موس را به بالاترین و چپ ترین قسمت نمودار ببرید. سپس با زدن دکمه B قلم مو را انتخاب کنید و مقدار Hardness آن را چیزی بین ۰ تا ۲۰ درصد بگذارید، و اندازه قلم مو را کمی کوچک تر از دندانی که می خواهید روی آن بکشید انتخاب کنید (اندازه قلم مو برای کار کردن روی دندان های جلو باید بزرگ تر از دندان های عقب باشد). مقدار Opacity را هم روی ۱۸% بگذارید.

۲

سفید کردن دندان ها با فوتوشاپ: قدم دوم

با ابزار قلم مو روی سطح هر دندان را رنگ بزنید، با نگه داشتن هر کلیک فقط سطح یک دندان را رنگ کنید. در این نمونه ای که روی آن کار شده دندان های پایینی هم به وضوح دیده می شوند و هم سفید هستند، اما باز ما روی آنها را هم رنگ می زنیم. ( در بعضی اشخاص دندان های زیری با سایه دندانهای بالایی کمی تیره می شوند که در ویرایش دندان این اشخاص نباید دندانهای پایینی را به اندازه دندانهای بالایی سفید کنیم، این کار باعث غیر طبیعی شدن دندانهای آن شخص می شود).

۳

سفید کردن دندان ها با فوتوشاپ: قدم سوم

اگر تصمیم گرفتید که دندان ها را سفید تر کنید (همانطور که ما در ویرایش این عکس به این نتیجه رسیدیم)، دوباره روی دندان ها رنگ سفید بزنید. (اگر بخواهید می توانید به حالت اول برگردید و با Opacity بالاتر روی دندانها را رنگ بزنید. ما ترجیح می دهیم تا این کار را در چند مرحله انجام دهیم تا کنترل بیشتری روی کارمان داشته باشیم). اگر در هنگام سفید کردن دندانها قسمتهایی که نمی خواستید (قسمت های خارج از دندان ها مثلا لب) را سفید کردید با زدن دکمه Y ابزار History Brush را انتخاب کرده و با کشیدن آن روی قسمتهای به اشتباه رنگ شده کارتان را اصلاح کنید.

۴

سفید کردن دندان ها با فوتوشاپ: قدم چهارم

با زدن دکمه S ابزار Clone Stamp را انتخاب کنید و Opacity آن را روی ۳۰% بگذارید و هر قسمتی از دندان و لثه که رنگی نا مناسب، نور نا متعادل یا انعکاس نوری دارد را از بین ببرید. از بین بردن انعکاس نور از روی دندان و لثه یک کار سلیقه ای است و به خود شما بستگی دارد. در مثال اول ما تمام انعکاس ها را از بین برده ایم، اما در مثال دوم با استفاده از ابزار History Brush مقداری از این انعکاس ها را برگردانده ایم، تنظیمات History Brush را برای این کار به این صورت تنظیم کردیم: Opacity 30% و Hardness 0%.

۵

سفید کردن دندان ها با فوتوشاپ: قدم پنجم

کمی بزرگنمایی عکس را کمتر کنید تا بتوانید مقدار بیشتری از صورت را ببینید، و در حالی که نگاه شما به تصویر است، روی بالاترین گزینه در پنجره History کلیک کنید ( برای اینکه عکس را در حالت اولیه آن ببینید)، سپس روی آخرین گزینه در پنجره History کلیک کنید، چند بار این کار را تکرار کنید تا بین عکس اولیه و ویرایش شده مقایسه ای داشته باشید (یادتان باشد، در هنگامی که گزینه ای غیر از گزینه آخر در قسمت History انتخاب شده است تغییری در عکس ندهید، چرا که هر تغییری روی عکس انجام دهید کارهای انجام شده از قسمت انتخاب شده به بعد از بین خواهند رفت!) آیا دندان ها بهتر شده اند و هنوز طبیعی به نظر می رسند؟ ( البته اگر هدف شما طبیعی بودن عکس است) اگر احساس کردید بیش از اندازه سفید شده اند، ابزار History Brush را انتخاب کنید و با Opacity 30% روی آن بکشید تا کمی از عکس اصلی را برگردانید و سفیدی دندان کمی کم شود.

قبل و بعد از سفید کردن دندانها

قبل از سفید کردن دندانها

بعد از سفید کردن دندانها

ج

جمع بندی

یک لبخند زیبا می تواند عکس را زنده کند. مقدار سفیدی ای که به دندانها اضافه می کنید به خود شما بستگی دارد، و همچنین به شخصی که روی عکس او کار می کنید. عکسی که از یک مدل برای کارهای تبلیغاتی گرفته می شود را باید کامل ویرایش کنید و دندانهای مدل را بی عیب و نقص کنید، اما در عکسهای خانوادگی کمی سفید کردن و از بین بردن ایرادات بزرگ دندان کفایت می کند.

عکاسی فشن و مدلینگ نکاتی برای شروع

عکاسی فشن و مدلینگ برخی از رایجترین عکسهایی هستند که در جامعه امروز به چشم میخورند. اما گرفتن این عکسها به عنوان عکس فشن و مدلینگ به طرز شگفت انگیزی سخت است. خصوصا با رقابتی که در میان عکاسهاست – البته با صرف نظر از هزینه تجهیزات و عوامل.

Tim Engle تقریبا 28 سال است که عکاسی میکند. درحالیکه از بیماری خوانش پریشی ( dyslexia ) رنج میبرد عکاسی به او مجال داده تا خلاقیتش را بروز دهد و به او امکان ارتباط با جامعه را داده است. در ادامه مصاحبه ای که با او درباره کارش شده است را میخوانید.

تجهیزات لازم برای عکاسی فشن و مدلینگ
اولین چیزی که تیم برآن تاکید میکند این است که تجهیزات آنقدری که به نظر میرسد مهم نیست. اگر سوژه درست باشد، دیگر زیاد اهمیت ندارد که با نیکون عکس میگیرید یا کنون یا iPhone ، وقتی از او پرسیده میشود که تجهیزاتی باید خرید توصیه او این است که آنچه دوستانتان دارند بگیرید. به این ترتیب میوانید لنزها و وسایلتان را به یکدیگر قرض دهید. همچنین توصیه میکند که بر لنز و دوربینتان تسلط پیدا کنید. هرچه بیشتر برای کار با این لنزها وقت بگذارید عکسهایتان هم بهتر میشود.

برخی از تجهیزات داخل کیفش شامل Nikon D4 و لنز 70-24 و انواع لنزهای فیکس و فلش SB نیکون و سیستم نورسنج. به هرحال او همیشه خلاق بوده است مخصوصا در اوایل کارش و به تجهیزات پیشرفته هم دسترسی نداشته است.

چگونه در عکاسی فشن و مدلینگ موفق باشیم؟
جدای از تجهیزات او چند نکته ارزشمند درباره چگونگی موفقیت در عکاسی فشن و مدلینگ در اختیارمان میگذارد. در اینجا چندتایی از آنها را ذکر میکنم:

•  سعی کنید خوب و مفید باشید. هرچه روابطتان بیشتر باشد به احتمال بیشتری کار به وفق مرادتان خواهد بود.
• برقراری تعادل بین تجارت و هنر را به خاطر داشته باشید. اگر میخواهید عکاسی کارتان باشد گاهی اوقات شاید مجبور شوید هنر را فدای پول کنید.
•  الهاماتتان را دریابید. او اغلب اوقات پوشه ای از تصاویر مجلاتی که دوست داشته است درست میکرده و نورپردازی و ترکیب بندی آنها را کالبد شکافی میکرده به طوریکه میتوانسته همان المانها را در عکسهایش بازسازی کند.

• ازهمان ابتدا عکسهایتان را تاحد ممکن به شکل و فرم کاملش نزدیک کنید. از این عبارت چرک پرهیز کنید  بعدا در فتوشاپ درستش میکنم

• قبل از اینکه استخدام شوید تواناییهایتان را نشان دهید. در همان سطحی که دوست دارید کار کنید تمرین داشته باشید. مشتریها معمولا قبل از اینکه برای کار سراغ شما بیایند تحت تاثیر کارهای قبلی شما قرار میگیرند. باید بهترینهایتان را نشانشان دهید.
• شغل روزمره تان را برای پیگیری عکاسی کنار نگذارید. درگیر حوزه ای شوید که به آن علاقه دارید. صنعت عکاسی میتواند خیلی بیرحم باشد و هیچ چیز به اندازه از دست دادن شغل بد نیست.
•  مدلهایتان را راهنمایی کنید. از مدلها توقع نداشته باشید چون مدل هستتند بدانند شما چه میخواهید. از اینکه در راهنماییهایتان صریح باشید نترسید.

یک نفر بود که چند هفته پیش با او کار میکردم، درحالیکه نزدیک من ایستاده بود از من پرسید : چرا همیشه عکسهای تو بهتر از من میشود؟ در جوابش گفتم: به خاطر اینکه من احتمالا پنجاه بار بیشتر از تو این کار را کرده ام. به نظر من تکرار کلید بهتر و بهتر شدن است. هیچ چیز جایگزین تجربه و خطا نمیشود، اینطور میشود فهمید که دفعه بعد چه کاری را نباید بکنید.

ده نکته درباره عکاسی مدلینگ

1) عکاسی مدلینگ باید ماهیتی مقتدرانه داشته باشد، بنابراین شما باید در هدایت مدل یا مدل ها با اعتماد به نفس عمل کنید و به کار خود مطمئن باشید. بروز نشانه های اضطراب، استرس یا بی هدفی در رفتار عکاس همواره در عملکرد مدل های او نیز انعکاس خواهد یافت، بنابراین کاری کنید که سوژه احساس راحتی کند و او را در کار مشارکت دهید. قبل از شروع عکاسی مدلینگ یک فهرست از عکس هایی که باید گرفته شود تهیه کنید و در ذهن خود تکنیک و ترکیب بندی مربوط به هر یک را تمرین کنید. لوکیشن، لوازم و لباس ها را از پیش آماده کنید و حتما بین برنامه، هدف و نحوه ژست ها به طور منسجم و با آرامش ارتباط برقرار کنید.

2) عکاسی مدلینگ تماما درباره لباس و زیبایی است، بنابراین تمام المان های صحنه و مدل را برای انعکاس این موضوع به کار ببرید. برای مثال اگر تمرکز عکاسی مد بر لباس است، از آرایش صورت و مو برای جلوه دادن به لباس استفاده کنید، همین طور برعکس. اگر ایجاد جلوه ای تحریک کننده و فریبنده مد نظر شماست، آرایش تیره و سنگین و مدل موی کار شده شما را به مقصود می رساند، در مقابل برای بیان معصومیت و حس طبیعی بودن از رنگ های کنترل شده، آرایش ملایم و موهای طبیعی و باز استفاده کنید. چهره های غیر معمول محلی به کار جذابیت و شخصیت می بخشد، در حالی که مدل های مونث با چشم های درشت بادامی، لب های کلفت، چانه کوچک و چهره متقارن بیشتر تجاری تلقی می شوند.

3) تسلط یافتن در مبحث ژست در عکاسی مدلینگ ممکن است پیچیده باشد، با این حال می توانید به آخرین مجلات مد مردان و زنان مراجعه کنید تا هم کمی از آنها الهام بگیرید و هم دستتان بیاید که در حال حاضر چه ژست ها و حرکاتی مد است. استفاده از ژست های شکسته یا ژست هایی که بدن در آنها زاویه دار است، هم عکس را جذاب تر و به روزتر می کند و هم بدن را کشیده تر نشان می دهد.

4) استودیو مکان ایده آلی برای عکاسی مدلینگ است، زیرا عکاس می تواند به سادگی نور را تنظیم کرده و شرایط را تثبیت نماید. اگر در محیط استودیو عکاسی مدلینگ می کنید، به یاد داشته باشید که حتما تمام نواحی صحنه را نورسنجی کنید تا از ایجاد سایه های ناخواسته پیشگیری شود، ضمنا استفاده از یک نورسنج جداگانه به جای نورسنج خود دوربین، نتیجه دقیق تری به دست می دهد.

 

5) اگر قادر به اجاره یک استودیو و تجهیزات گرانقیمت آن نیستید، می توانید در خانه شرایط مشابهی ایجاد کنید. در اتاقی که پنجره های بزرگ دارد، فضایی را خالی کنید و یک صفحه سفید، تور یا پارچه از پنجره آویزان کنید. به این ترتیب در یک روز روشن و آفتابی شما می توانید یک soft box خانگی داشته باشید که برای تسطیح متعادل نور ایده آل است.

6) اگر در نور کم یا به سمت خورشید عکاسی می کنید، ممکن ست به یک منبع نور اضافه احتیاج پیدا کنید. اگر تنها چیزی که دارید یک فلاش است، به جای استفاده مستقیم، آن را طوری تنظیم کنید که به یک رفلکتور نزدیک و یا دیوار یا سقف نور بتاباند. زاویه های مختلف را امتحان کنید تا به مجموعه ای از افکت ها دست یابید و تصمیم بگیرید که کدام یک برای شما و صحنه عکاسی مد مناسب تر است. حواستان به سایه های ناخواسته که ممکن است بر صورت یا بدن مدل بیفتد هم باشد.

7) عناصر عمودی برای ایجاد بیان روایی در عکاسی مد فوق العاده هستند و یکی از بهترین آنها آینه است. آینه می تواند برای بیان یک داستان در عکس استفاده شود و ضمنا ابزار موثری است که عکاس به کمک آن می تواند مدل را از پشت و جلو نمایش بدهد. ممکن است لازم شود هنگام عکاسی با آینه نوردهی را به صورت براکت انجام دهید. مواظب باشید که خودتان، ابزار نورپردازی یا هر چیز دیگری به جز سوژه در آینه بازتاب نیابد.

---

دانلود مجموعه فیلم آموزش عکاسی – رتوش چهره

---

8) لوکیشن، لوکیشن، لوکیشن! اگر می خواهید در عکس خود بیانی روایی داشته باشید، پیدا کردن لوکیشن مناسب بسیار مهم است. برای مثل اگر لباس و آرایش سوژه نا آرام، شدید یا فریبنده است، ممکن است یک محیط شهری برای لوکیشن مناسب باشد. در مقابل برای عکس های مد تابستانه، بهاره یا مدهای طبیعت گرا ، یک محیط روستایی، دشت، چمنزار، ساحل، جنگل یا رودخانه بهتر است.

9) در اطراف صحنه حرکت کنید و زوایایی را کشف کنید که لباس سوژه از آنها بهترین جلوه را داشته باشد. ممکن است برای ایجاد این تاثیر بالای نردبان بروید، زانو بزنید، زاویه را مایل کنید یا به سوژه نزدیک تر شوید. درباره پیامی که عکس شما باید منتقل کند فکر کنید و ترکیبی را ایجاد کنید که این پیام را تقویت کند.

10) عکاسی مدلینگ به تنهایی هم دست یافتنی است، اما می توان از کمک دوستان، اعضای خانواده یا یک هنرجوی عکاسی هم به عنوان دستیار استفاده کرد. عکاس ها معمولا به یک نفر دیگر احتیاج دارند تا رفلکتور ها را در محل مناسب قرار دهد، زاویه و تنظیمات ابزارهای نورپردازی را تغییر دهد، لباس مدل را درست کند و صحنه را تمیز نماید.